Ο Νίκος Χριστοδουλάκης στο ONE CHANNEL.

Μάνος Νιφλής: – Θεωρείτε ότι υπήρχε άλλος δρόμος από το Μνημόνιο;

Νίκος Χριστοδουλάκης: «Ναι, θεωρώ ότι υπήρχε και δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω, το είχα πει από την πρώτη στιγμή. Αυτή η συζήτηση είναι πάρα πολύ δύσκολη, είναι όμως πιο δύσκολη στο ΠΑΣΟΚ. Διότι εγώ πιστεύω ότι πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ όντως θυσιάστηκαν για να σηκώσουνε και να βγάλουν την Ελλάδα από την ιλύ που είχε βρεθεί και να τραβήξουνε το κάρο επάνω. Το πιστεύω αυτό και ο Βενιζέλος και πολλά άλλα στελέχη έδωσαν μάχες. Αλλά όμως πιστεύω, ταυτόχρονα, ότι θα μπορούσε να βρεθεί και άλλος δρόμος, λιγότερο επώδυνος. Θα σας αναφέρω δύο παραδείγματα.

Το Φθινόπωρο του 2008-2009, όσο και να μην το πιστεύετε, η Ελλάδα είχε χαμηλότερο spread από την Ιρλανδία, διότι η Ιρλανδία είχε ένα τεράστιο έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών. Είχε(η Ελλάδα) χαμηλότερα spreads από την Ισπανία και την Πορτογαλία, γιατί αυτές δεν είχαν μεν χρέος αλλά είχαν τεράστια ελλείμματα εξωτερικών συναλλαγών. Εγώ πιστεύω ότι η κρίση του 2008-2009 ήταν κρίση εξωτερικού ελλείμματος. Δεν ήταν κρίση χρέους. Έγινε μετά κρίση χρέους. Αλλά η πιστωτική στενότητα που προκάλεσε την κρίση ήταν λόγω της αδυναμίας των κρατών και των τραπεζών να δανειστούν απ’ έξω γιατί είχε κλείσει η στρόφιγγα των Σαουδαράβων, των Κινέζων, των ασφαλιστικών ταμείων της Γερμανίας και ούτω καθ’ εξής, που τροφοδοτούσε και χρηματοδοτούσε τα αχανή εξωτερικά και όχι Δημόσια ελλείμματα.

Η Ιρλανδία τι έκανε, πανέξυπνα. Έκανε περικοπές στον προϋπολογισμό και βραχυπρόθεσμα δανείστηκε μόνο με δωδεκάμηνα έντοκα και απέκρουσε την κρίση για δώδεκα μήνες. Της ήρθε μετά η κρίση βέβαια γιατί κατέρρευσε μια μεγάλη τράπεζα…

Εμείς δεν πήραμε μέτρα, στοιχειώδη, στην αρχή. Αλλά ενώ λέγαμε ότι η κρίση έρχεται-έρχεται-έρχεται λέγαμε ότι «λεφτά υπάρχουν» και ο προϋπολογισμός του 2010 ήταν επεκτατικός, λίγο επεκτατικός δεν λέω ότι ήτανε ξεσάλωμα αλλά περιοριστικός δεν ήτανε. Και το βασικότερο ήτανε ότι την περίοδο εκείνη, όσο και αν σας κάνει εντύπωση, η Ελλάδα δεν είχε φτιάξει ένα μηχανισμό συλλογής φορολογικών εσόδων. Δεν είχε υφυπουργό κατ’ αρχήν. Μετά έβαλε το Γενικό Γραμματέα. Ο Γ.Γ. παραιτήθηκε. Μετά πέρασε ένας χρόνος μέχρι να μπει ένας άλλος και γενικά υπήρξε πολύ μεγάλο πρόβλημα στην συλλογή εσόδων. Το οποίο δυσχέραινε το πρόβλημα και επέτεινε και πολλαπλασίαζε την κρίση. Επιπλέον δέχτηκε μετά η Ελλάδα, όχι δίχως μάχη αλλά της επέβαλε η τρόικα, -άλλη επιστημονική φάρα και αυτή- η οποία βρήκε λύση δια της λιτότητας και της αυταρχίας και του μαστιγίου να διορθώσει τα πράγματα. Δεν διορθώθηκαν τα πράγματα και το δέχτηκαν και οι ίδιοι πριν από δύο χρόνια όταν δημοσίευσαν το report που έκαναν όπου έλεγαν ότι μαστιγώσανε πολύ πέραν από ότι έπρεπε την Ελληνική οικονομία, τη ρημάξανε και δεν κερδίσαμε τίποτα. Πιστεύω ότι τίποτα από αυτά δεν είναι σωστό γιατί εν τω μεταξύ μια σειρά από εταιρείες μπήκανε στην Ελληνική οικονομία και στις βασικές υποδομές. Πού ανήκουνε τώρα τα περισσότερα αεροδρόμια; Που ανήκουνε τα σπουδαιότερα λιμάνια; Σε ξένες εταιρείες. Που ανήκουνε σιγά-σιγά διάφορες άλλες ζωτικές Ελληνικές επιχειρήσεις ξενοδοχειακοί όμιλοι κ.λπ.; Σε ξένους ομίλους.

Πιστεύω λοιπόν ότι όλα αυτά δεν ήτανε και τόσο τυχαία και απλώς κάνανε μερικά λάθη στο excel με το οποίο δούλευαν στο αεροπλάνο όταν έρχονταν. Υπήρχε και άλλη σκοπιμότητα, η Ελληνική οικονομία δεν μας κάνει έτσι όπως είναι και θα πρέπει να την φέρουμε στα μέτρα μας έτσι ώστε να μπορέσουμε να την ενσωματώσουμε καλύτερα στα δικά μας επιχειρηματικά σχέδια.»

Μάνος Νιφλής: Μάλιστα, πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση.

Νίκος Χριστοδουλάκης: «Ενδιαφέρουσα η οποία όμως προκαλεί ακόμα μεγάλη αμηχανία. Κάποτε πρέπει να την ανοίξουμε τη συζήτηση.»

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=NVSfGrwT5ls