Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Άμα κρίνονταν τα πάντα σε επίπεδο προθέσεων τότε το Ανατολικό Μπλοκ ακόμη θα ήταν όρθιο εν δόξη και τιμή. Όμως τα ελληνικά μπαρ και όχι μόνο, όλης της Ευρώπης, είναι γεμάτα από γυναίκες που για πέντε ευρώ τους πιάνουν αυτό που είπε πριν ο συνάδελφος Ροπαλίδης.

Αν ήταν σε επίπεδο προθέσεων τότε εν δόξη και τιμή όλα τα κράτη του Ανατολικού Μπλοκ θα εξακολουθούσαν να "βασιλεύουν" και δεν θα ήταν γεμάτα τα σπίτια με καθαρίστριες και οικιακές βοηθούς από το Ανατολικό Μπλοκ ούτε τα μπαρ όλης της Ευρώπης που με πέντε και δέκα ευρώ κάνουν αυτό που είπε ο συνάδελφος Ροπαλίδης, που το καταδικάζουμε βεβαίως γιατί γίνεται κι εδώ.

(Διαλογικές συζητήσεις)

Α. ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ: Εγώ χαίρομαι συνάδελφοι επειδή κάποια πράγματα σας ενοχλούν και δείχνετε και τη νοοτροπία σας πόσο αντέχετε στην αντίθετη άποψη και στο διάλογο. Θέλετε να ζείτε μέσα σε ψευδαισθήσεις, δικαίωμά σας. Αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη και κάποιος είπε κάποτε ότι «μπορεί να διαφωνώ μαζί σου, αλλά θα δώσω και τη ζωή μου για να έχεις το δικαίωμα να μιλάς, να εκφράζεις την άποψή σου».

Οι συγκεντρώσεις και η άρνηση συμμετοχής στις συγκεντρώσεις είναι άρνηση όχι να στηριχθεί η Κυβέρνηση σε μια διαπραγμάτευση με τους εταίρους, γιατί αυτό που κάνουν με τις συγκεντρώσεις είναι διαπραγμάτευση με το συναίσθημα του ελληνικού λαού. Δεν είναι διαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες, δεν είναι διαπραγμάτευση με τη Μέρκελ, δεν είναι διαπραγμάτευση με τον Σόιμπλε συνάδελφοι, είναι παιχνίδι με τα συναισθήματα του Ελληνικού Λαού και με τα συναισθήματα του Ελληνικού Λαού κανένας δεν έχει δικαίωμα να παίζει. Δεν έχει κανένας δικαίωμα να επιχειρεί να εξαπατήσει το συναίσθημα του λαού και με ψεύτικα συνθήματα και πολιτικάντικες τακτικές αυθόρμητες ή υποκινούμενες να επιχειρεί να δημιουργήσει κέρδη τα οποία θα τα πάρει γρήγορα ο άνεμος, γιατί είναι αυτό που λέμε «ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα».

Όσον αφορά τον πατριωτισμό συνάδελφοι, μεγάλος πατριώτης ήταν και ο Δεληγιάννης το 1897 αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα όχι από τις διακηρύξεις, όχι από το αν προσωρινά το εθνικό φρόνημα και το εθνικό συναίσθημα το ανεβάζουμε και το εκμεταλλευόμαστε.

Κόκκινη γραμμή για τον ελληνικό λαό και κόκκινη γραμμή για την Κυβέρνηση και ελπίζουμε να το εννοούσε όταν το έλεγε ο Πρωθυπουργός προεκλογικά και μετεκλογικά είναι η παραμονή της Ελλάδας για μας για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, εντίμως το ΚΚΕ έχει διαφορετική άποψη και κάποιες ομάδες της Αριστεράς, είναι η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι μια μεγάλη κατάκτηση για μας του ελληνικού λαού και η παραμονή και η κατάκτηση στο ευρώ. Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή και όσο η Κυβέρνηση είναι σε αυτή την πορεία, από αυτό κυρίως εμείς θα την κρίνουμε.

Συνάδελφοι δεν θα πάρουμε εμείς το τεφτέρι να κρίνουμε την Κυβέρνηση από το τι αλήθειες ή ψέματα είπε προεκλογικά και αν τα τηρεί ή όχι. Θα τα υπενθυμίσουμε βεβαίως και η κλοπή ψήφων ένα είδος κλοπή είναι, αλλά κύρια η στάση μας απέναντι στην Κυβέρνηση θα είναι από το αν θα καταφέρνει να πάει  μισό βήμα μπροστά την Ελλάδα και το βιοτικό επίπεδο του λαού, έχοντας εξασφαλίσει αυτό που είπα προηγουμένως ότι είναι για μας κόκκινη γραμμή.

Το επόμενο θέμα συνάδελφοι είναι ότι εμείς αρνούμαστε την αυτοπαγίδευση σε λέξεις. Λέξεις, λέξεις, λέξεις, η λεξιλαγνεία του λαϊκισμού τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης με το κοινωνικό και την κοινωνία να επαναλαμβάνεται κάθε δυο λέξεις και να κάνει κύκλο με το νεοφιλελευθερισμό παλιά ήταν η Δεξιά τώρα είναι η Δεξιά μας είπε και ο συνάδελφος πριν για τους Γερμανοτσολιάδες και δεν ξέρω τι άλλο θυμήθηκε.

Το πρόβλημα συνάδελφοι όμως δεν είναι για όποιον συμπεριφέρεται έντιμα, είναι με συγχωρεί ο Αλέκος και τα παιδιά από εκεί που για μια ακόμη φορά θα τους χρησιμοποιήσω, διαφωνώ κάθετα μαζί τους αλλά τουλάχιστον τα πράγματα τα λένε ίσα, δεν πάνε δεξιά και αριστερά και ούτε χρησιμοποιούν τεχνάσματα και λέξεις και τερτίπια λαϊκισμού για να μαζέψουν τον κόσμο. Δεν πάνε να πάρουν τον κόσμο με το συναίσθημα.

Για μας όλα αυτά τα τερτίπια είναι ανέντιμα και είναι και λάθος να χρησιμοποιούνται και από τη συνδικαλιστική ηγεσία. Με τη λογική πρέπει να πορευτούμε και στη λογική του κόσμου και των συναδέλφων πρέπει να απευθυνόμαστε και όχι στο συναίσθημά τους, όχι να δημιουργούμε ανθρώπους με εξαρτημένα ανακλαστικά από λέξεις και συνθήματα, να χρησιμοποιούμε λογικούς συλλογισμούς και λογικούς συνειρμούς γιατί πρέπει επιτέλους να ξαναβρούμε κάτι που έχουμε χάσει: να επανιδρύσουμε τη στοιχειώδη σκέψη, τη στοιχειώδη δυνατότητα να σκεφτόμαστε συνάδελφοι.

Στα ειδικότερα συνάδελφοι συνοπτικά και επιγραμματικά. Επαναπροσλήψεις είμαστε κάθετοι σε κάθε απόλυση και είμαστε κάθετοι στο ότι πρέπει να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι τα τελευταία χρόνια. Το κύριο αίτημα και ένα από τα κύρια συνθήματα αν όχι το κύριο για το οποίο ψηφίστηκε η Κυβέρνηση ήταν η κατάργηση το σταμάτημα της λιτότητας. Αυτό το σταμάτημα της λιτότητας συνάδελφοι είναι σε πρώτη προτεραιότητα. Καλά είναι και τα θεσμικά, καλά είναι και τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν επιμέρους ομάδες, όμως το θέμα της λιτότητας είναι εκείνο που πρόταξε η Κυβέρνηση και στο θέμα της γενικής λιτότητας είναι εκεί που θα κριθεί.

Όσον αφορά τα συνταξιοδοτικά πρέπει να ξεπαγώσει το σύστημα με το οποίο παίρνουν οι συνάδελφοι σύνταξη. Είναι παγωμένες σα στιγμιαία φωτογραφία στον Ιούλιο του 2011 πρέπει να απαιτήσουμε οι συντάξεις να δοθούν με επανακατάταξη των συναδέλφων στα κλιμάκια.

Από την πλευρά μας είμαστε υπέρ μιας σταθερής και μόνιμης Δημόσιας Διοίκησης, σταθερής και μόνιμης ιεραρχίας η οποία αποτελεί και προϋπόθεση γι' αυτό για το οποίο είμαστε επίσης σταθερά τοποθετημένοι υπέρ ενός συστήματος αξιολόγησης καθαρά και ξάστερα. Αξιολόγηση συνάδελφοι κάτι που ο καθένας από εμάς σε κάθε στιγμή της ζωής του το κάνει, δεν μπορούμε σε αυτόν ο οποίος μας μισθοδοτεί στον ελληνικό λαό να το αρνηθούμε.

Το πώς θα γίνει και αν θα γίνει βεβαίως ήταν εγκληματικό και απαράδεκτο το σύστημα Μητσοτάκη, αλλά αυτό δεν μας επιτρέπει σε καμία περίπτωση να έχουμε πρόσωπο απέναντι σε αυτούς που μας πληρώνουν στην κοινωνία δηλαδή και να λέμε ότι εμείς δεν είμαστε στην αξιολόγηση ότι η αξιολόγηση πρέπει να γίνεται για την επιμόρφωση ή για άλλα πράγματα. Δηλαδή να πετάμε την μπάλα όχι στην εξέδρα, έξω από το γήπεδο.

Και τελειώνω συνάδελφοι, κατηγορήθηκε η ΔΑΚΕ για κυβερνητικό συνδικαλισμό κατ’ επανάληψη και έχω πει κατ’ επανάληψη ότι για το μόνο που έπρεπε να κατηγορηθεί και να αυτομαστιγωθεί η ΔΑΚΕ είναι όχι μόνο για κομματική, αλλά κυρίως για ιδεολογική αλλοτρίωση. Αν πάρετε τοποθετήσεις κορυφαίων στελεχών της ΔΑΚΕ, θα αναρωτιέστε σε ποια Παράταξη ανήκουν. Όχι μόνο δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι ακολούθησε πιστά κάποια κομματική γραμμή, αλλά ούτε ιδεολογική γραμμή. Μακριά από εμάς αυτό.

Να προσέξουν όμως κάποιοι κριτές που τώρα ζουν σε πελάγη ευτυχίας, είναι σα τους νιόπαντρους στο μήνα του μέλιτος, και δεν κρύβουν την χαρά τους, με γέλια, με χαριεντισμούς και χαιρόμαστε κι εμείς μαζί τους γιατί φίλοι μας είναι, αλίμονο τόσα χρόνια είμαστε μαζί, να προσέξουν όχι αυτό. Το πολύ – πολύ να τους πάρει το ποτάμι προς το παρόν έχουν ένα άξιο δημοκράτη σύμμαχο, τον κ. Καμμένο, έχουν και ένα άξιο στέλεχος μαχητικό Αριστερό στις τάξεις τους τη Ραχήλ Μακρή, δεν άκουσα κανένα να πει εδώ κάτι γι’ αυτό.

Να προσέξουν όμως γιατί τα τείχη αθόρυβα χτίζονται γύρω τους και χτίζονται με μεγάλη ταχύτητα, με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή την οποία φαντάζονται.