του Αντώνη Αντωνάκου
Γ. Γραμματέα της ΟΛΜΕ
Μια από τις αρνητικότερες επιπτώσεις που θα έχει η εφαρμογή του νέου τύπου Λυκείου με το εξοντωτικό σύστημα εξετάσεων, είναι ότι θα αυξήσει το ρεύμα φυγής φοιτητών προς τα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Αυτό θα συμβεί για δύο λόγους:
1. Ότι οι απαιτήσεις του νέου συστήματος είναι εξουθενωτικές και απάνθρωπες, σε βαθμό που θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και την ψυχική υγεία των παιδιών και
2. Γιατί στην ουσία καταργείται η δυνατότητα της δεύτερης ευκαιρίας, όχι μόνον γιατί αυτή η δυνατότητα αφορά μόνο τη Γ΄ Λυκείου, αλλά, κυρίως, επειδή ελάχιστοι θα τολμήσουν να υποβληθούν για δεύτερη φορά στη δοκιμασία των 13 εξετάσεων.
Απ΄ όλη αυτή την ιστορία κερδισμένα θα βγουν τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, που προετοιμάζουν τους μαθητές για σπουδές στο εξωτερικό. Δηλαδή, τα σχολεία που έχουν τμήματα Διεθνούς Απολυτηρίου (International Baccalaureate).
Το Διεθνές Απολυτήριο είναι ένας θεσμός γνωστός μόνο στους μυημένους, που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα πριν από τρία χρόνια, και τους καρπούς του οποίου, προς το παρόν, απολαμβάνουν προνομιακά οι μαθητές λίγων ακριβοπληρωμένων ιδιωτικών σχολείων.
Περιγράφοντας σύντομα το περιεχόμενο το Διεθνούς Απολυτηρίου, μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα "άλλο" σχολείο, που αφορά τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου, οι οποίες παρακολουθούν ένα αναλυτικό πρόγραμμα που ΔΕΝ το αποφασίζει το υπουργείο Παιδείας, αλλά ο εξωελληνικός διεθνής οργανισμός του International Baccalaureate και οι απόφοιτοι του οποίου έχουν την δυνατότητα της απευθείας εγγραφής στο 1ο έτος ενός μεγάλου αριθμού ξένων πανεπιστημίων. Να σημειωθεί ότι τα βασικά μαθήματα δεν διδάσκονται στην ελληνική γλώσσα αλλά στην αγγλική.
Τα πλεονεκτήματα αυτού του θεσμού για τους προνομιούχους που έχουν τη δυνατότητα να τον παρακολουθήσουν είναι προφανή. Απαλλάσσονται από το άγχος και το σκληρό ανταγωνισμό για τις προνομιούχες σχολές της ημεδαπής. Από τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι τώρα, αποδεικνύεται ότι ούτε ένας απόφοιτος του Διεθνούς απολυτηρίου δεν έχει δώσει "εισαγωγικές εξετάσεις" για το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Η δυνατότητα τους να φοιτήσουν στις σχολές της προτίμησής τους εξαρτάται από το εάν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις που θέτει το πανεπιστήμιο, έχουν δηλαδή τη δυνατότητα πραγματικά ελεύθερης πρόσβασης και παρακολούθησης των σπουδών που τους ενδιαφέρουν.
Έχουν επίσης τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε ιδρύματα οργανωτικά και εκπαιδευτικά άρτια, απαλλαγμένα δηλαδή από τα προβλήματα των ελληνικών πανεπιστημίων. Έχουν πολύ πιο εύκολη πρόσβαση στα μεταπτυχιακά διπλώματα.
Είναι φανερό ότι αυτά τα "παιδιά ενός ανώτερου Θεού", όντας περισσότερο ίσα από όλα τα υπόλοιπα Ελληνόπουλα, σε βάρος κάθε έννοιας δικαιοσύνης, έχουν εξασφαλισμένη όχι μόνον την εισαγωγή τους στα πανεπιστήμια της προτίμησής τους και την απόκτηση αναβαθμισμένης εκπαίδευσης, αλλά βεβαίως και λαμπρές προοπτικές σε μία δύσκολη αγορά εργασίας, την ίδια ώρα που οι συνομήλικοί τους είναι καταδικασμένοι στην ανεργία.
Ασφαλώς, πολλά μπορεί να επισημάνει κάποιος σε όλη αυτήν την ιστορία, όμως τα δύο βασικότερα είναι, αφενός ο κίνδυνος αφελληνισμού της ελληνικής εκπαίδευσης με την παροχή της δυνατότητας του καθορισμού του αναλυτικού προγράμματος σε εξωελληνικά κέντρα και με τη διδασκαλία του βασικού κορμού των μαθημάτων στην αγγλική και αφετέρου η υποκρισία από κυβερνητικής πλευράς της άρνησης να λειτουργήσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, όταν ταυτοχρόνως δημιουργεί ανοιχτή δίοδο προς τα πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Μόνο που στη δίοδο έχουν σκόπιμα καθοριστεί ιδιαίτερα ακριβά διόδια, γιατί προορίζεται να δοθεί στη χρήση μόνο των προνομιούχων και ασφαλώς δεν είναι παράδοξη η σιωπή της πανεπιστημιακής κοινότητας, η οποία έχει παραδοθεί ψυχή τε και σώματι στο ξεκοκάλισμα των κοινοτικών προγραμμάτων και αποφεύγει, όταν δεν θυμιατίζει, να ενοχλεί την πολιτική ηγεσία από φόβο μήπως της αφαιρεθεί η άγρευση της κοινοτικής πηγής.
Και μπορεί, βεβαίως, λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης του κόσμου και λόγω της - προς τιμήν τους - άρνησης προς το παρόν πολλών ιδιωτικών να εφαρμόσουν το νέο θεσμό, να είναι λίγοι εκείνοι που προσφεύγουν σε αυτά τα σχολεία, όμως είναι βέβαιο ότι, υπό την πίεση του νέου συστήματος, τα αμέσως επόμενα χρόνια θα πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των μαθητών των τμημάτων του Διεθνούς Απολυτηρίου. Θα πολλαπλασιαστεί ο αφελληνισμός της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και εν μέρει και των δύο τελευταίων τάξεων της δευτεροβάθμιας.
Αλλά, τότε θα είναι ίσως αργά για οποιαδήποτε διορθωτική παρέμβαση.
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
14-10-1998