Εκτύπωση
Κατηγορία: Τρίτη Άποψη
Εμφανίσεις: 1160

Ο χορός των κανιβάλων και ο χορός των τεράτων

Της Μαριάνας Πυργιώτη στον Ελεύθερο Τύπο της 7/1/2016

Ο ΝΥΝ υπουργός Εργασίας ανήκει στην ευγενή εκείνη κατηγορία αριστερών που αντιλαμβάνεται την πολιτική σαν μια χοροεσπερίδα εντυπωσιασμού. Μέχρι να έλθει στην άκρως δυσάρεστη θέση να εφαρμόσει στην πράξη τις κομψές θεωρίες του - οι περισσότερες των οποίων βασίζονται στην ουτοπική μαρξιστογενή του παιδεία και φυσικά αποδείχθηκαν... ανεφάρμοστες - μπορούσε άνετα να κατακεραυνώνει αυτούς που ασκούσαν εξουσία και δη αφ' υψηλού.

ΝΑ ΤΟΥΣ εγκαλεί πριν από την κρίση, στα 90s και στη δεκαετία του '2000, για την... ανάλγητη τότε πολιτική τους, δηλαδή αυτή που δεν έδινε ακόμη μεγαλύτερες συντάξεις με ακόμη λιγότερα χρόνια εργασίας και ακόμη πιο πολλές ευνοϊκές εξαιρέσεις, παραθυράκια και ειδικές κατηγορίες «τυχερών» εργαζομένων.

ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ και πολύ πιο έντονες επικρίσεις διατύπωνε μαζί με τη λοιπή παρέα των καθηγητών - ειδικών νομικών και Ρομπέν των εργαζομένων και σε σχέση με τα εργασιακά. Στα οποία, άλλωστε, ειδικευόταν και επαγγελματικά... Σήμερα, δυστυχώς για το ατσαλάκωτο προφίλ του, η χοροεσπερίδα στην οποία μετείχε και αγόρευε ενθουσιάζοντας τους πάντες είναι ένας άγριος χορός επιβίωσης κι ο ίδιος μαζί με τις θεωρίες του μεταλλάχθηκε.

ΑΛΛΑ, με τη γνωστή πολιτική οίηση που διακρίνει την πλειοψηφία και αυτών των κυβερνώντων, αρνείται πεισματικά την πραγματικότητα που διαχειρίζεται ως αρμόδιος υπουργός. Αντ’ αυτής επιτίθεται στους προηγούμενους - τι πρωτότυπο - και μάλιστα για το λάθος λόγο. Δεν τους εγκαλεί δηλαδή για τη μαύρη, τρύπα που διαχρονικά άφησαν να δημιουργηθεί για πελατειακούς λόγους ούτε για το γεγονός ότι είμαστε η πρώτη χώρα της Ε.Ε. από πλευράς κρατικής ενίσχυσης των ασφαλιστικών ταμείων με ποσοστό άνω του 16% του ΑΕΠ!

ΤΙ ΕΙΠΕ, λοιπόν; «Δεν γίνεται να κάνουν τους φίλους των συνταξιούχων αυτοί που έκαναν 12 μειώσεις στις συντάξεις. Δεν μπορούν οι κανίβαλοι να μας κάνουν τους τιμητές». Ο χορός των κανιβάλων, λοιπόν, σύμφωνα με τον υπουργό, είναι η πραγματικότητα σε σχέση με το ασφαλιστικό κι όχι ο χορός των τεράτων που επί δεκαετίες εμπόδιζε οποιαδήποτε ριζική και κυρίως σωστή μεταρρύθμιση σαν αυτές που έγιναν σε άλλες χώρες ώστε να είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό τους, σύστημα.

ΟΣΕΣ απέφυγαν να πάρουν έγκαιρα τα σωστά και απολύτως ήπια εν τέλει μέτρα στο σωστό χρόνο και με τη σωστή προοπτική τρώνε σήμερα κυριολεκτικά τις σάρκες των ασφαλισμένων τους, χωρίς κανένα διαχωρισμό μεταξύ δικαίων και αδίκων.

ΟΙ ΨΗΦΟΘΗΡ1ΚΕΣ γαλαντομίες των προηγούμενων κυβερνήσεων, αντί να επικριθούν από τους τότε αριστερούς σαν επικίνδυνες για το μέλλον μας, επικρίνονταν σαν... μίζερες και αντιλαϊκές! Κάπως έτσι ο χορός των τεράτων του λαϊκισμού μας έφτασε έως εδώ και τώρα πια χορεύουμε μαζί τους μέχρι τελικής πτώσεως.