ΚΟΙΤΑ ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ 

««Υπερτροφικό το Δημόσιο»

Μείωση της μισθολογικής δαπάνης του Δημοσίου ζητά ο ΣΕΒ»

Δημοσίευμα στον τύπο: http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500075272 

Δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το Φεβρουάριο, με πηγή την Ε.Σ.Ε.Ε., πίνακας με τα στοιχεία των οφειλών των ιδιωτικών επιχειρήσεων, τα οποία ανέρχονταν τότε στο ιλιγγιώδες ποσό των 149,6 δισεκατομμυρίων.

Συγκεκριμένα, 60 δισ. στις τράπεζες (τα πληρώνει το κοινωνικό σύνολο με τις ανά-κεφαλαιοποιήσεις), 58,5 δισ. στην εφορία (δηλαδή στο κοινωνικό σύνολο), 27,4 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία ( γι’ αυτό κατακρεουργούνται οι συντάξεις) και 3,7 δισ. στα τελωνεία (τα επωμίζονται τα συνήθη υποζύγια). 

Αυτά λοιπόν τα ολίγα οφείλει η «αγορά», ο «παραγωγικός» τομέας της οικονομίας, στο κοινωνικό σύνολο.

Αλλά αυτή είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Γιατί θα πρέπει να προσθέσουμε και τα παρακάτω:

1. Σύμφωνα με επανειλημμένες έρευνες το 1/3 της εργασίας είναι ανασφάλιστη (εισφοροδιαφυγή μαζί με φοροδιαφυγή).

2. Η παραοικονομία (συναλλαγες δίχως αποδείξεις, τιμολόγια κ.λ.π.) σύμφωνα και με επίσημα στοιχεία ξεπερνάει το 20% (φοροδιαφυγή πολλών δισ.).

3. Εξ αίτιας της απόκρυψης εισοδημάτων πολλοί εμφανίζονται αναξιοπαθούντες δίχως να είναι, με αποτέλεσμα να γίνεται εκτεταμένη εκμετάλλευση-ληστεία των κοινωνικών παροχών.

4. Μεγάλος όγκος της «αγοράς» αναφέρεται σε «δουλειές» (εργολαβίες, προμήθειες, κ.λ.π.) με το Δημόσιο, τις οποίες ακριβοπληρώνει το κοινωνικό σύνολο (πληρώνει τον ταραμά για χαβιάρι).

5. Τα διάφορα Ευρωπαϊκά Προγράμματα τροφοδότησαν πλουσιοπάροχα αυτήν την «αγορά» με δεκάδες δισ. έναντι προσφοράς που στο μεγαλύτερο ποσοστό ήταν «αέρας κοπανιστός».

6. Στην περιβόητη «ληστεία του χρηματιστηρίου», κατά την οποία 100 δισ. ευρώ  αποταμιεύσεις στο μεγαλύτερο ποσοστό «ενθυλακώθηκαν» από διάφορους επιτήδειους «επιχειρηματίες» με «επιχειρήσεις» χωρίς παραγωγικό δυναμικό και ουσιαστικά πάγια στοιχεία και των οποίων οι επιχειρήσεις έχουν πάψει προ πολλού να υφίστανται, ενώ τα ονόματα πολλών εξ αυτών φιγουράρουν στις διάφορες λίστες «επενδυτών» του εξωτερικού (λίστα Laggard, Panama papers, κ.λ.π.) όπου έχουν αποταμιεύσει τους καρπούς της «επιχειρηματικής» τους δραστηριότητας.

7. Σε αυτό το ποσοστό των οφειλών θα πρέπει να προστεθούν και δεκάδες δισ. προσωπικών κόκκινων δανείων των επιχειρηματιών, στεγαστικών και καταναλωτικών, που το λογαριασμό τους πληρώνει το κοινωνικό σύνολο.

Όταν λοιπόν ο Σ.Ε.Β., η «αγορά», κάποια μίσθαρνα  όργανά τους ή ορισμένοι καλοπροαίρετοι αλλά αστοιχείωτοι «αναλυτές» και σχολιαστές επιτίθενται με ακούραστη εμμονή στο Δημόσιο και τους Δημοσίους Υπαλλήλους, θεωρώντας τους τελευταίους υπεύθυνους «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν», πρέπει να αναρωτιόμαστε. Είναι τάχα αυτή η αλήθεια ή όχι; Είναι υπεύθυνοι για όλα τα κακά της κρίσης το «Δημόσιο» και οι Δ.Υ. ή όχι; Και τελικά δεν μπορεί παρά, αντικειμενικά και δίχως να παραγνωρίζει τις σημαντικές αδυναμίες του Δημοσίου (αλλά για το ποιος και τι πραγματικά ευθύνεται γι’ αυτές τις αδυναμίες και τι πρέπει να γίνει είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει με σοβαρό και υπεύθυνο τρόπο και όχι με τις «αγοραίες» συνθήκες με τις οποίες διεξάγεται σήμερα), όταν σκεφτεί κανένας όλα τα παρά πάνω δεν μπορεί παρά να αναφωνήσει...

Για δες ρε ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ.

Αντώνης Αντωνάκος

22/5/2016