Εκτύπωση
Κατηγορία: Αρθρογραφία
Εμφανίσεις: 1530

Θεωρίες παιγνίων ΙΙ. 

«Σας πήραμε, σας πήραμε φλουρί Κωνσταντινάτο,

Μας πήρατε, μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο».

 

Το 1985, το κραταιό τότε ΠΑΣΟΚ, με εισηγητή τον «πρωτοπόρο», όσον αφορά τα «άδηλα Ελβετικά εμβάσματα», μακαρίτη αντιπρόεδρό του, έβγαλε από το καπέλο του δίκην ταχυδακτυλουργού τον Κύριο – με Κ κεφαλαίο – Πρόεδρο. Η χρήση των «ομοιόμορφων»  ψηφοδελτίων ήταν μια «προοδευτική και δημοκρατική» πρωτοτυπία, που δικαίως ενθουσίασε τα πλήθη των οπαδών της – για πρώτη φορά – πρώτης αριστερής διακυβέρνησης της χώρας. Βγήκαν λοιπόν στους δρόμους πανηγυρίζοντας τη νίκη «της δημοκρατίας και της προόδου» και το «δούλεμα», έτσι το εξέλαβαν, της «επάρατης». Δεν ξέρω ποίοι από αυτούς και πόσο σύντομα το μετάνιωσαν, οφείλω όμως να ομολογήσω ότι, όπως θυμόμαστε οι παλαιότεροι, στη συνέχεια και για πέντε χρόνια, η πλειοψηφία του λαού  διασκέδασε αρκετά. Για την ώρα όμως ο σκοπός είχε επιτευχθεί και μικρή σημασία είχε αν οι προεκλογικά υπεσχημένες «ακόμα καλύτερες ημέρες» μετεκλογικά «ετεροχρονίστηκαν», για να αποφευχθεί η χρεοκοπία, η οποία σύμφωνα με τον κύριο Χαλικιά, («Εάν δεν  παίρναμε  τον Φεβρουάριο  του 1986 την πρώτη δόση του δανείου  από την ΕΟΚ και εάν δεν είχαμε το σταθεροποιητικό πρόγραμμα Σημίτη, θα βαδίζαμε ευθέως στην κατάρρευση και την χρεοκοπία.», Οικονομικός Ταχυδρόμος 8/1/1998), ήταν προ των θυρών.

Έκτοτε, ο απογυμνωμένος από αρμοδιότητες θεσμός της Προεδρίας για πρώτη φορά  χρησιμοποιήθηκε για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές το 2009. Γιατί τις εκλογές του 2009 στην ουσία ο ΓΑΠ τις προκάλεσε, αφού θα ήταν ολέθριο στις συνθήκες της Διεθνούς οικονομικής κρίσης, που είχε ξεσπάσει, και έχοντας απέναντι μια «εγκληματικά ανεύθυνη» αντιπολίτευση  να διανύσει η χώρα παρατεταμένη προεκλογική περίοδο 6 μηνών μέχρι τη δεδηλωμένα αδιέξοδη διαδικασία της εκλογής Προέδρου τον Μάρτιο του 2010.

Ανεξάρτητα από τα μικρά και μεγάλα λάθη της προηγούμενης κυβέρνησης η ετερόκλητη συμμαχία Τσίπρα -Καμένου χρησιμοποίησε την εκλογή του Προέδρου για να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Γνωρίζοντας ότι – ομολογημένα 70%, ανομολόγητα 95% τουλάχιστον – ήταν υποχρεωμένη να ακολουθήσει την ίδια πολιτική. Αυτή που το Κ.Κ. χαρακτηρίζει Ευρωπαϊκό μονόδρομο. Μονόδρομο τον οποίο έχει ήδη πάρει συνεχίζοντας τις συζητήσεις με τους εκπροσώπους των «θεσμικών εταίρων» και δανειστών, την χάριν ευκολίας επονομαζόμενη τρόικα. Και οι Εταίροι, συνηθισμένοι να αντιμετωπίζουν «παιδικές ασθένειες» της πολιτικής, «διαπραγματεύονται» έχοντας στα χέρια τους όλους τους άσους και στο πίσω μέρος του μυαλού τους τη γνωστή λαϊκή ρήση, «τη Δευτέρα ξυρίζουν τον γαμπρό».

Τώρα λοιπόν ο πρωθυπουργός, ενώ ο άλλος εταίρος της συγκυβέρνησης είναι απορροφημένος να υπολογίζει πόσα πιροσκί αγοράζει με 1000 ρούβλια, βιώνοντας ήδη την οικονομική ασφυξία να του στερεί το πολιτικό οξυγόνο, ετοιμάζει την προσγείωση στην γκρίζα πραγματικότητα, ξαναμελετώντας τις τακτικές του Α. Παπανδρέου.

Έτσι, πέρα από το θέατρο των «διαπραγματεύσεων», ένα άλλο παιχνίδι παίζεται γύρω από την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Καθυστερεί η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου να προτείνει τον εκλεκτό της για την απογυμνωμένη από αρμοδιότητες θέση του προέδρου. Και κατ’ ανάγκη, ένεκα της αποδημίας του Άρη και του Νίκου, άλλα ονόματα που θα «εξιτάρουν» τα προοδευτικά πλήθη αναζητούνται. Γιατί χρειάζονται αντιπερισπασμοί, όταν θα βγει το νέο μνημόνιο -  συγγνώμη,  πιπέρι στο στόμα μου – γέφυρα (bridge κατά johny - με ένα n), για να μην καταλάβουν οι «επιβάτες του ονείρου» ότι το «αεροσκάφος» δεν ξεκόλλησε ποτέ από το έδαφος. Και αν ακόμα περιφέρεται το όνομα του «εκλαμπρότατου», όπως αναφέρει και το παιδικό τραγουδάκι «εμάς δε θα μας λείψει», αυτό συμβαίνει είτε επειδή ο ευρωπαϊκός θώκος είναι πειρασμός είτε επειδή, κατά τα πρότυπα του 1985, ο αιφνιδιασμός είναι όλη η ουσία του αποπροσανατολισμού.

Κατά τα άλλα η ζωή συνεχίζεται. Και τώρα που εκτονώθηκε η οργή, ποιος θα θυμάται την ελπίδα; Αρκεί να κάνουμε μια «γέφυρα» από τη χώρα της «οργής» στη χώρα της «παραίτησης». Έχουμε αρκετό χρόνο να αλλάξουμε ταμπέλες και βιτρίνες. Να βαφτίσουμε νέο το παλιό. Για τα εγκαίνια θα χρησιμοποιήσουμε όσα «πολιτικά βεγγαλικά» χρειαστούν, σύμφωνα με τις διδαχές του μεγάλου δάσκαλου: του ανθρώπου που για πρώτη φορά οδήγησε – πρώτη φορά - την αριστερά στην εξουσία.

Όσο για τον «πιο έξυπνο λαό του κόσμου», που «αυθόρμητα» διαδηλώνει στις πλατείες, καλό θα είναι να διαβάσει λίγο Αίσωπο …

«Είπε η αλεπού στον κόρακα:  κουμπάρε τι γλυκεία φωνή που έχεις! Τραγούδα λίγο να ακούσω τη φωνή σου. ».

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

2015-02-14

www.antonakos.edu.gr antonakosantonis@gmail.com