Φιλότιμο ακόμα και στη γνώση.
Επιμέλεια Άρτεμις Σπηλιώτη.
Αντώνης Αντωνάκος (πρόεδρος Ο.Λ.Μ.Ε.): «Πας μη Έλλην... πρέπει να διδαχθεί», αν και το κράτος ξεχνά τις υποχρεώσεις του, τις οποίες καλείται να καλύψει το αθάνατο ελληνικό φιλότιμο των εκπαιδευτικών.
Στην Ελλάδα, όπου απουσιάζουν οι νόμοι ή είναι τόσο πολλοί που δεν μπορείς να βγάλεις άκρη και το κοινωνικό κράτος «κοιμάται τον ύπνο του δικαίου», τη λύση δίνει - ως συνήθως - το φιλότιμο.
Και το πολιτισμένο κράτος που θέλει να λέγεται κοινωνικό οφείλει να παρέχει στους πολίτες του αλλά και στους φιλοξενούμενούς του όλα εκείνα τα αγαθά της αξιοπρεπούς διαβίωσης, όπως παιδεία.
Στη χώρα μας ζουν, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις, περίπου 1 εκατ. αλλοδαποί - νόμιμοι και παράνομοι – μετανάστες, οι οποίοι έχουν παιδιά που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία. Προβλήματα υπάρχουν, και αυτοί που τα γνωρίζουν πολύ καλά δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Αντώνης Αντωνάκος, 23 χρόνια μέσα στις τάξεις, επιβεβαιώνει ότι για μία ακόμα φορά τις υποχρεώσεις του κράτους τις αναπληρώνει το φιλότιμο.
Οι αλλοδαποί μαθητές επηρεάζουν αρνητικά το επίπεδο της εκπαίδευσης των Ελλήνων μαθητών;
«Αυτή είναι μια αγωνία των Ελλήνων γονιών και σε κάποιο βαθμό είναι δικαιολογημένη. Υπάρχει ένα γενικότερο πρόβλημα, το οποίο είναι ιδιαίτερα έντονο στις περιοχές με πολλούς μετανάστες. Πρέπει όμως να κάνουμε ένα διαχωρισμό: μεταξύ των παιδιών δεύτερης γενιάς, αυτών που έχουν εξοικειωθεί με τη γλώσσα και συναναστρέφονται με τα Ελληνόπουλα, από τη μια, και αυτών που έχουν έρθει πρόσφατα στη χώρα μας και έχουν τεράστια προβλήματα, από την άλλη. Οι εκπαιδευτικοί, λοιπόν, προτείνουμε τη δημιουργία τμημάτων υποδοχής, τα οποία θα παρακολουθούν αυτά τα παιδιά πριν ενταχθούν στα κανονικά τμήματα. Έτσι μόνο μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι θα εξελιχθεί ομαλά η εκπαιδευτική διαδικασία».
Πρακτικά τι σημαίνει «τμήμα υποδοχής»; Θα λειτουργεί παράλληλα, θα πηγαίνει, για παράδειγμα, ο μαθητής 6 ετών στο τμήμα υποδοχής και στην Α' Δημοτικού έπειτα από ένα χρόνο;
«Έτοιμη απάντηση δεν υπάρχει. Αν όμως πρέπει να δοθεί καθυστέρηση ενός χρόνου, ώστε να αποκτήσει το παιδί τις σωστές βάσεις, τότε να γίνεται, για να μπορέσει να προχωρήσει. Να μην πιάνει άγχος τους γονείς».
Μέχρι όμως να γίνουν τα «τμήματα υποδοχής», αν γίνουν, τι λύση υπάρχει;
«Είχα καταθέσει στο παρελθόν μια πρόταση στο υπουργείο, που θα εξισορροπούσε τα πράγματα. Τον περασμένο Αύγουστο φάνηκε ότι το υπουργείο θα την υιοθετούσε, αλλά αυτό δεν συνέβη. Τι έλεγε αυτή η πρόταση: με δεδομένο ότι σε κάποιες περιοχές έχουμε πολλούς αλλοδαπούς μαθητές σε σχέση με άλλες, πρέπει να δημιουργήσουμε αντισταθμιστικούς όρους. Πρακτικά αυτό θα σήμαινε μείωση του ανώτατου αριθμού μαθητών ανά τάξη, που σήμερα είναι 35, και ταυτόχρονα καθορισμό ανώτατου ποσοστού αλλοδαπών μαθητών ανά τάξη».
Με τα σημερινά δεδομένα, πώς ξεπερνιούνται τα προβλήματα;
«Οι φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών λύνουν αρκετά από αυτά και εξομαλύνουν την κατάσταση. Θα σας πω όμως και κάτι επιπλέον, που είναι πιο ουσιαστικό. Η διαδικασία του σχολείου είναι δημιουργική και σύνθετη. Ακόμα και εμείς, οι δάσκαλοι, μαθαίνουμε συνεχώς με τα παιδιά και αυτά μεταξύ τους αλληλοβοηθιούνται».
Ρατσιστικά φαινόμενα μεταξύ των μαθητών υπάρχουν;
«Θεωρώ ότι είναι μεμονωμένα και όταν εμφανίζονται είναι γιατί εξωθούνται από εξωσχολικούς παράγοντες. Δεν πιστεύω ότι έχουν βάθος, για να χαρακτηριστούν ρατσιστικά. Είναι παιδικά μαλώματα».
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
25-01-2004