Το λαθρεμπόριο της ελπίδας.

«Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία,

και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο.» - Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Αν ζούσε σήμερα στην Ελλάδα ο Αϊνστάιν ίσως να αντικαθιστούσε τη βλακεία με την ανευθυνότητα ή ακόμα καλύτερα με την ανηθικότητα. Γιατί σε ποιους άλλους παράγοντες - εκτός από τη βλακεία, την ανευθυνότητα ή την ανηθικότητα - μπορεί να αποδοθεί η εξαγγελία της κυβέρνησης για αύξηση των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά 4.000 φοιτητές. Μάλιστα ο φιλοκυβερνητικός τύπος πανηγυρίζει μιλώντας για αύξηση ρεκόρ που εκτοξεύει τους εισακτέους στις 74.692. Ιδιαίτερα στη Νομική Αθηνών προβλέπεται αύξηση 25% των εισακτέων. Όσο για τον «υπερπληθυσμό» και την ανεργία των δικηγόρων καμία ανησυχία. Μπορούν να κάνουν ότι και ορισμένοι δημοσιογράφοι που όταν δεν υπάρχουν ειδήσεις τις δημιουργούν.

Φυσικά ο λαϊκισμός και η ανευθυνότητα – και στο χώρο της εκπαίδευσης – στην Ελλάδα δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Η διολίσθηση σε ένα χαλαρό εκπαιδευτικό σύστημα, που στην πραγματικότητα εξυπηρετούσε πολλούς (πολιτικούς, τοπικές αγορές, πανεπιστημιακούς, κ.λπ.) εκτός από τα ίδια τα παιδιά και τις οικογένειες τους, έχει ιστορία η οποία εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων, το λαθρεμπόριο ελπίδας για προοπτικές που δεν τις εξασφαλίζει πλέον εδώ και δεκαετίες το πτυχίο, υποθηκεύει το μέλλον αποπροσανατολίζοντας και καταστρέφοντας ανθρώπινο κεφάλαιο.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχοι που απασχολούνται στις καφετέριες, στις υπηρεσίες delivery, στα super markets και γενικά σε δουλειές που δεν αντιστοιχούν στις σπουδές τους και δεν παρέχουν καμία προοπτική δεν πτοούν τον Υπουργό Παιδείας. Οι εκατοντάδες χιλιάδες νέων που έχοντας ήδη εκπατρισθεί ασχολούνται σε άσχετες εργασίες δεν τον συγκινούν. Το γεγονός ότι, ασφαλώς και φέτος όπως και τα προηγούμενα χρόνια, θα έχουμε χιλιάδες εισακτέους με γενική βαθμολογία πολύ κάτω από την βάση – οι περισσότεροι από τους επιπλέον 4.000 θα είναι σε αυτή την κατηγορία - δεν τον προβληματίζει. Ούτε το γεγονός ότι, κατά κανόνα, αυτοί οι νέοι ανήκουν στις πιο αδύναμες οικονομικά τάξεις, σε εκείνους δηλαδή για τους οποίους υποτίθεται ότι αγωνίζεται η Αριστερά.

Η αύξηση των εισακτέων, ως υποκατάστατο της πιο ακραία λαϊκίστικης θέσης περί ελεύθερης πρόσβασης, αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα που είναι η ανικανότητα της πολιτείας να ανταποκριθεί στις ανάγκες, αλλά και στη μοναδική σε ένταση ζήτηση ουσιαστικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η Πολιτεία προσπαθεί να στριμώξει αυτή τη ζήτηση σε κακής ποιότητας τριτοβάθμια ιδρύματα, όπου βασιλεύει η ανευθυνότητα της ανεμπόδιστης αντιγραφής, του «πολιτικού 5» και της συναλλαγής με τις κομματικές νεολαίες. Σε Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. - τα οποία επαίρονται αντί να κρύβονται από ντροπή όταν κάποιο καταφέρνει να τρυπώσει στα 500 πρώτα παγκοσμίως - μέσα στα οποία οι άριστοι απογοητεύονται και συνθλίβονται ενώ οι αδύναμοι, έχοντας την εντύπωση ότι σπουδάζουν, στην πραγματικότητα αποκτούν πτυχίο delivery. Γιατί το θέμα δεν είναι πόσους πτυχιούχους παράγουν τα Α.Ε.Ι. αλλά πόσοι και ποιού επιπέδου επιστήμονες αποφοιτούν από αυτά.

Την ίδια ώρα που η «κοινότητα των προοδευτικών» με τα στήθη προτεταμένα προασπίζεται το «Δημόσιο» χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο όνομα των «ίσων ευκαιριών και της πλέριας Δημοκρατίας», οι έχοντες και κατέχοντες, οι γνωρίζοντες και οι «παροικούντες στην Ιερουσαλήμ της εξουσίας» στέλνουν τα βλαστάρια τους, και καλά κάνουν, στο Harvard, στο L.S.E., στο Stanford κ.λπ. για να γυρίσουν «τεχνοκράτες», στελέχη Διεθνών Οργανισμών (Δ.Ν.Τ., Ο.Ο.Σ.Α. κ.λπ.) ή για να πάρουν τη σκυτάλη από τους γονείς τους στα πανεπιστήμια και την πολιτική.

Το ηθικό ερώτημα όμως είναι, τι γίνεται με τους πραγματικούς αριστούχους που παγιδεύονται σε ιδρύματα από τα οποία δεν αποφοιτούν καταρτισμένοι επιστήμονες αλλά ημιμαθείς και απογοητευμένοι πτυχιούχοι; Όσο για το ερώτημα που προκύπτει για τους πιο αδύναμους ή τους λιγότερο φιλόπονους και φιλόδοξους μαθητές οι οποίοι επίσης παγιδεύονται σε αμφίβολης αξίας σχολές είναι αν ο πτυχιούχος σερβιτόρος ή delivery boy είναι πιο ευτυχισμένος και έχει θετικότερες προοπτικές από έναν καλό ηλεκτρολόγο ή υδραυλικό. Ή μήπως, τις δουλειές αυτές πρέπει να τις αφήσουμε οριστικά στα χέρια των οικονομικών μεταναστών, οι οποίοι μας βοήθησαν να απογειώσουμε τις ψευδαισθήσεις μας τον καιρό που «έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα»;

Η Ελλάδα έπρεπε να είναι σπουδαίο περιφερειακό πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο, με Πανεπιστήμια Παγκόσμιας ακτινοβολίας τα οποία θα προσήλκυαν φοιτητές και καθηγητές από όλο τον κόσμο και θα είχαν αποφοίτους περιζήτητους παντού. Αντί γι’ αυτό μένει καθηλωμένη στο βάλτο αγκυλώσεων, ιδεολογημάτων και συμφερόντων αποδεικνύοντας ότι είναι άξια της μοίρας της.

Αντωνάκος Αντώνης

29-03-2018

antonakosantonis@gmail.com http://www.antonakos.edu.gr

Δημοσιεύθηκε στην «δημοκρατία» 30/03/2018.

Δημοσιεύθηκε και στα sites: diktyo, dimokratianews, thepressroom, dakekavalas, greekteachers, kallitheapress, e-simerini.

Αναδημοσιεύθηκε και στα sites: inewsgr, minedu.gov, asekpkoz, 1ki1newsthessalia, fatsimare, palo.