Ο Ρήγας, ο Οτσαλάν και οι 8 Τούρκοι. 

Στις 19 Δεκεμβρίου 1797 ο Ρήγας συνελήφθη από τους Αυστριακούς. Στις 10 Μαΐου του 1798 παραδόθηκε μαζί με άλλους 7 συλληφθέντες Έλληνες συντρόφους του στους Τούρκους του Βελιγραδίου. Εκεί, ύστερα από συνεχή βασανιστήρια, στις 24 Ιουνίου του 1798, στραγγαλίστηκαν και τα σώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη. (πηγή: Wikipedia).

«Στις 9 Οκτωβρίου 1998 ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν επιβιβάζεται στο αεροπλάνο, με πλαστό διαβατήριο, από τη Δαμασκό για τη Στοκχόλμη με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα. Το ταξίδι του διακόπτεται στην Αθήνα. Ισχυρίζεται ότι είναι σε γνώση της κυβέρνησης κάτι που δεν επιβεβαιώνεται. Μετά από ένα πινγκ-πονγκ μεταξύ Ρωσίας και Ιταλίας στις 29 Ιανουαρίου 1999 επιστρέφει στην Αθήνα, τον ξαναβάζουν σε αεροπλάνο και τον στέλνουν στη Ρωσία η οποία δεν τον δέχεται. Έτσι την 1η Φεβρουαρίου βρίσκεται πάλι στην Αθήνα. Την επομένη επιβιβάζεται πάλι σε αεροπλάνο με προορισμό την Κένυα αφού του έχει παρασχεθεί η διαβεβαίωση ότι το Ελληνικό κράτος εγγυάται για τη ζωή του. Στις 15 Φεβρουαρίου έχει απαχθεί από τους Τούρκους και οδηγείται στις φυλακές της Τουρκίας.» (πηγή: protothema.gr).

«Ο Οτσαλάν από τα χέρια της Ελλάδας είχε βρεθεί στα χέρια της τουρκικής ΜΙΤ. Και τούτο ενώ δύο μήνες πριν, τα 2/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ (ανάμεσά τους και υπουργοί...), είχαν υπογράψει ψήφισμα με το οποίο καλούσαν τον Οτσαλάν να έρθει στην Ελλάδα για να βρει άσυλο.[...] Δύο μέρες μετά την παράδοση του ηγέτη των Κούρδων, ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης εξέδωσε μια μακροσκελέστατη ανακοίνωση για ην υπόθεση Οτσαλάν. […] Επέλεξε, μιλώντας για το «κουρδικό ζήτημα», να δηλώσει: «Είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας»! «Ένοπλη ανταρσία» (!), λοιπόν, ο αγώνας του κουρδικού λαού για ελευθερία! […]. Εξάλλου, στην ίδια εκείνη ανακοίνωση, ο κ. Σημίτης, που θέλοντας να διασώσει εαυτόν είχε θυσιάσει τρεις υπουργούς (Πάγκαλο, Παπαδόπουλο, Πετσάλνικο), ισχυριζόταν ότι: «Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο, απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα και τον ίδιο τον Οτσαλάν»! (πηγή: enikos.gr).

Ασφαλώς ο χειρισμός της υπόθεσης Οτσαλάν αποτελεί έναν ακόμα «θρίαμβο» του εκσυγχρονιστικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. τον οποίο αποσιωπούν τα Μ.Μ.Ε. (είχε προηγηθεί ο «θρίαμβος» των Ιμίων και ο «φιλικός» χειρισμός του από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης: «τι θέλατε να κάνουμε πόλεμο;». Δεν σχολίασαν βέβαια το πώς φθάσαμε εκεί). Σε αντίθεση με την περίπτωση των Ιμίων, αυτή τη φορά ο κύριος Σημίτης απέφυγε να ευχαριστήσει, δημοσίως τουλάχιστον, τους Αμερικάνους.

Το ερώτημα είναι πως το νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) που συστηματικά αντιγράφει τις πρακτικές του παλιού δεν έχει ακόμα ακολουθήσει το παράδειγμά του και στην υπόθεση των 8 Τούρκων στρατιωτικών. Αλλά έχουμε ακόμα καιρό. Αυτό που μάλλον δεν θα δούμε είναι τον Κοτζιά  να χορεύει ζεϊμπέκικο υπό τα «θαυμαστικά» μειδιάματα του Τσαβούσογλου.

Αντωνάκος Αντώνης

9-01-2018

antonakosantonis@gmail.com http://www.antonakos.edu.gr

 

Δημοσιεύθηκε και στα sites: diktyo, dakekavalas, kallitheapress.