Η "γυναίκα του Καίσαρα" (εργατολόγοι και ΣΙΑ…).
«Δεν αρκεί η γυναίκα του Καίσαρα να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια».
Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται για την εμπλοκή πολιτικών προσώπων με την επαγγελματική τους ιδιότητα (εργατολόγοι) σε «κυκλώματα υποστήριξης», με το αζημίωτο, διεκδικήσεων έναντι του ευρύτερου δημοσίου, ο Π. Βουρλούμης, τέως διοικητής του Ο.Τ.Ε., έγραψε ένα σχετικό άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 29.03.15
Μεταξύ των άλλων αναφέρει:
«Το πρόσφατο σκάνδαλο σχετικά με τη διαχείριση εργασιακών διαφορών στον δημόσιο τομέα μού θύμισε πράγματα που είχα ζήσει στον ΟΤΕ. Όταν ανέλαβα το 2004, βρήκα μια χιονοστιβάδα αγωγών κατά του Οργανισμού από εργαζομένους σ’ αυτόν. Εκκρεμούσαν τότε περίπου 11.000 αγωγές και συνεχώς αυξάνονταν…. Προέκυψε ότι δικηγόροι ειδικευμένοι στα εργασιακά, και μεγάλα ονόματα μεταξύ τους, κυκλοφορούσαν ανεμπόδιστοι στο μέγαρο του ΟΤΕ και σε άλλα κτίρια ψαρεύοντας πελατεία… Επόμενο βήμα, το Ειρηνοδικείο της γειτονιάς, που έκανε δεκτές τις αγωγές χονδρικώς, για να αρχίσουν να γυρίζουν τα γρανάζια του συστήματος… Όσες έπαιρναν το δρόμο για την Ευελπίδων είχαν τη συνηθισμένη πορεία, αναβολές μέχρι να βγει η κατάλληλη σύνθεση…».
Το πρόβλημα είναι τεράστιο και αν κάτι προκαλεί απορία δεν είναι οι «αποκαλύψεις» του κυρίου Π.Β., αφού το θέμα είναι γνωστό και η λειτουργία των σχετικών κυκλωμάτων για πολλές δεκαετίες στις παρυφές των συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι ευρύτατα διαδεδομένη.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά, αφού τα ποσά που διακινούνται είναι τεράστια και, όπως θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, «αρκούν για να ανοίξουν την όρεξη σε πολλούς». Σε υποθέσεις όπως οι μαζικές μονιμοποιήσεις υπαλλήλων το 2004, η χορήγηση του οικογενειακού εισοδήματος και στους δύο συζύγους, η χορήγηση του επιδόματος των 176€ διακινήθηκαν πολλά εκατομμύρια. Και αυτές ήταν μόνο οι πιο μαζικές, γιατί υπάρχουν και άλλες λιγότερο κραυγαλέες αλλά συνολικά περισσότερο κερδοφόρες.
Αυτό δε σημαίνει ότι όλες αυτές οι διεκδικήσεις δεν είχαν νόμιμη βάση ή ότι δεν ήταν δίκαιες. Αλλά ακόμα και αυτή η προϋπόθεση δε δικαιώνει τη λειτουργία των κυκλωμάτων και πολύ περισσότερο όταν αυτά λειτουργούν στη βάση άδηλων (και αδήλωτων) συμφερόντων. Αποτέλεσε λοιπόν το πεδίο των εργατικών διεκδικήσεων, και σε ένα βαθμό ακόμα αποτελεί, ένα χρυσοφόρο Ελντοράντο, γύρω από το οποίο περιφέρονται γνωστοί και λιγότερο γνωστοί «χρυσοκάνθαροι». Μετά μάλιστα το 2010 και τις δραματικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις ανοίγεται ένα τεράστιο πεδίο διεκδικήσεων απέναντι στο οποίο οφείλουμε όλοι να είμαστε προσεκτικοί στους χειρισμούς ή στην εμπλοκή μας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει ήδη ένας πληθυσμός δικαιούχων συνταξιούχων του Δημοσίου, ο οποίος πλησιάζει τις 100.000, που θα μπορούσε να προσφύγει κατά της μείωσης του εφάπαξ. Αν μόνο ένας στους 20 από αυτούς κατευθυνθεί σε ένα γραφείο ακόμα και με το μικρό αντίτιμο των 100€ για την αρχική υποβολή αγωγής, συγκεντρώνεται το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό του μισού εκατομμυρίου ευρώ!!!
Είναι ασφαλώς αυτονόητο δικαίωμα κάθε πολίτη να διεκδικεί ο,τι νομίζει ότι δικαιούται και σε αυτό δεν μπορεί από κανέναν να καταλογισθεί ψόγος. Αντίθετα, οφείλουμε ως εκπρόσωποι των εργαζομένων να διεκδικούμε και να ενημερώνουμε υπεύθυνα για τα δικαιώματα και τις δυνατότητες διεκδίκησης τους. Επίσης, επειδή ζούμε σε μια οικονομία της αγοράς, κανένας δεν μπορεί να κακολογήσει τους δικηγόρους, που όντας ικανοί και πραγματικοί επαγγελματίες κάνουν με αποτελεσματικότητα τη δουλειά τους, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τους συναδέλφους.
Οι όποιες επιφυλάξεις ή επικρίσεις κυρίως αφορούν συμπεριφορές και δραστηριότητες οι οποίες εμπλέκουν τους διακριτούς ρόλους που οφείλουν να έχουν τα διάφορα εμπλεκόμενα μέρη. Ακόμα τα μέρη των κυκλωμάτων τα οποία, αν και ενίοτε αλλά όχι πάντα είναι «αθώα του αίματος», ξεχνούν την απόλυτη ανάγκη να μην υπάρχουν σκιές στην όποια εμπλοκή τους. Ιδιαίτερα αυτό αφορά τις οργανώσεις και τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους εργαζομένων και συνταξιούχων, οι οποίοι οφείλουν να απέχουν από ο,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως συνέργεια ή «πατρονάρισμα» επαγγελματιών, που ανεξάρτητα από την ικανότητα και την εντιμότητα τους δεν παύουν να ασκούν ένα επάγγελμα το οποίο στα πλέον επιφανή ή δικτυωμένα μέλη του επιφυλάσσει τεράστια κέρδη προς νομή (και διανομή;).
Γιατί, αν είναι αυτονόητο ότι «η γυναίκα του Καίσαρα οφείλει να είναι νόμιμη και ηθική», είναι εξ ίσου αυτονόητο ότι επίσης «οφείλει και να φαίνεται έτσι».
Δηλαδή και τίμια και ηθική.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ 2015-04-18
color:black;mso-fareast-language: EL'>