Μόσχα 1944 – Βερολίνο 2015
«Δήλωσα: Ας τακτοποιήσουμε τις υποθέσεις μας στα Βαλκάνια… Ως προς ό,τι αφορά την Μεγάλη Βρετανία και τη Ρωσία, τι θα λέγατε για μια υπεροχή κατά 90% υπέρ ημών στην Ελλάδα και για μία ισοτιμία 50% στη Γιουγκοσλαβία; Ενώ μετέφραζαν όσα είπα, έγραψα σε μία κόλλα χαρτί:…
ΕΛΛΑΣ: ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ (Με τη συμφωνία των ΗΠΑ) 90% ΟΙ ΑΛΛΟΙ 10%...
Έσπρωξα το χαρτί μπρος στο Στάλιν, που είχε ήδη ακούσει την μετάφραση. Επεκράτησε μία μικρή σιγή και κατόπιν πήρε ένα μπλε μολύβι, έκαμε στο χαρτί χονδρό σήμα συμφωνίας και κατόπιν το επέστρεψε..Το όλο θέμα τακτοποιήθηκε σε λιγότερο χρόνο από ό,τι χρειάζεται κανείς για να γράψει τα παραπάνω… Ας το κάψουμε αυτό το χαρτί. Όχι, κρατήστε το, είπε ο Στάλιν. (Τσόρτσιλ « Απομνημονεύματα». Τ. 6, σελ. 202-203).
Έτσι λοιπόν, τα Βαλκάνια και η Ουγγαρία «τακτοποιήθηκαν» από τους Στάλιν και Τσόρτσιλ τον Οκτώβριο του 1944, σε λιγότερο χρόνο απ’ αυτόν που απαιτήθηκε για να γραφεί το πρόχειρο «διανεμητήριο» στο χαρτί. Όσοι απορούν για τον κυνισμό είναι φανερό ότι είναι μακριά νυχτωμένοι όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο διευθετούνται οι διεθνείς σχέσεις. Για όσους νομίζουν ότι οι διακρατικές σχέσεις καθορίζονται από ηθικούς ή ιδεολογικούς κανόνες και όχι από ταυτότητες ή συγκρούσεις συμφερόντων αξίζει να τους αφιερώσουμε το τραγούδι του Χατζηγιάννη «Μη, είμαι αλλού σ’ άλλη τροχιά, σ’ άλλη γη, σ’ άλλη χώρα. Μη, δεν είμαι εδώ, όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε τώρα». Αξίζει να το αφιερώσουμε επίσης σε εκείνους που θεωρούν ότι οι συσχετισμοί ισχύος δεν είναι εμπράγματοι, αλλά καθορίζονται από τις επιθυμίες και τις φαντασιώσεις που κάθε φορά ερεθίζουν το συλλογικό μας θυμικό.
Μετά από αυτές τις αναφορές, που καθορίζουν το πλαίσιο, αξίζει να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε, με τη φαντασία μας, τις συζητήσεις που διημείφθησαν στο Βερολίνο «μεταξύ τυρού και αχλαδιού», κατά την πολύωρη συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ…
- Κύριε Πρωθυπουργέ, κατανοώ τις ιδιαίτερες δυσκολίες που δημιουργεί στην κυβέρνηση σας το πρόγραμμα προσαρμογής…
- Κυρία Καγκελάριε, κατανοώ ότι εκπροσωπείτε ένα μεγάλο Έθνος και ότι είναι άξιο θαυμασμού ότι καταφέρατε…
- Κύριε Πρωθυπουργέ, μπορώ να σε λέω Αλέξη,
- Με χαρά κυρία Καγκελάριε, και εγώ μπορώ να σε λέω Άγγελα,
- Και βέβαια Αλέξη, λοιπόν αφού και οι δύο είμαστε προσηλωμένοι στην Ευρωπαϊκή συνύπαρξη πρέπει να βρούμε κοινό βηματισμό
- Συμφωνώ, Άγγελα
- Πρέπει να θέσουμε κοινούς στόχους
- Βέβαια
- Πρέπει να γίνει ό,τι είναι αναγκαίο για να επανέλθετε στην κανονικότητα…
- Το κατανοώ απόλυτα ,Άγγελα…
- Πρέπει να μην υπάρχουν ελλείμματα
- Ασφαλώς
- Χρειάζονται διαθρωτικές αλλαγές
- Οπωσδήποτε
- ...
- Τώρα που καταλήξαμε στα σημαντικά, Αλέξη, πρέπει να δούμε κάποιες λεπτομέρειες
- Συμφωνώ, Άγγελα, θέλω κάτι να κάνω με τους απολυμένους…
- Εντάξει Αλέξη, δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας, εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές. Τι θα γίνει με τα περιφερειακά αεροδρόμια και τα εξοπλιστικά.
- Είπαμε, πάνω απ’ όλα είναι η κοινή Ευρωπαϊκή πορεία, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Πρέπει να δώσω και δωρεάν ρεύμα σε μερικές χιλιάδες νοικοκυριά.
- Δε χρειάζεται να στενοχωριέσαι, κάπως θα τα μπαλώσουμε. Δεν θα χαλάσει ο κόσμος για λίγα εκατομμύρια παραπάνω. Θα σου κάνουμε μια καλύτερη διευκόλυνση στην αποπληρωμή. Άλλωστε τόσες επενδύσεις θα κάνουμε στην Ελλάδα για το κοινό μας συμφέρον.
- Άρα είμαστε σύμφωνοι, Άγγελα. Πότε βλέπεις ότι μπορεί να αρχίσει να υλοποιείται η συμφωνία μας, γιατί τρέχουν οι ανάγκες;
- Μην σε νοιάζει. Θα πάρω αύριο μερικά τηλέφωνα και θα γίνει η πρώτη κίνηση καλής θέλησης. Δώσε εσύ έναν κατάλογο να τηρήσουμε τα προσχήματα και μην πολυσκοτίζεσαι για την ακρίβεια των στοιχείων. Τις λεπτομέρειες θα τις βρούμε στη «μεσοπρόθεσμη συμφωνία», αρκεί να γίνει η αρχή να πέσουν οι υπογραφές, μετά είναι όλα θέμα χρόνου.
- Άρα είμαστε σε όλα σύμφωνοι, Άγγελα. Έχω όμως μια απορία. Δεν ενοχλούνται οι χριστιανοδημοκράτες ψηφοφόροι σας που συμφωνείτε με μια Αριστερή Κυβέρνηση;
- Έλα, καημένε Αλέξη, είναι καιρός να καταλάβουν όλοι αυτό που έλεγε ο Κλίντον «it's the economy stupid». Άντε τώρα στην υγειά μας.
- Στην υγειά μας, Άγγελα.
Κάπως έτσι, ίσως πιο εκλεπτυσμένα ή πολύ πιο ωμά, η οικονομία επέβαλε τους νόμους της. Και οι διεθνείς συμφωνίες και οι συσχετισμοί ισχύος οριοθέτησαν τις πραγματικές κόκκινες γραμμές. Το αναγκαίο «ρευστό» θα εξοικονομηθεί και εννοείται ότι το δεύτερο «μνημόνιο» όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά ετοιμάζεται ήδη πυρετωδώς και το τρίτο. Αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι ενίοτε αυτό που διαδραματίζεται στη δημόσια σκηνή, ιδιαίτερα όταν περιλαμβάνει φουστανέλες και τσάμικα, δεν είναι παρά ένα θέατρο που δυστυχώς δεν έχει στόχο να ενημερώσει ούτε να διαπαιδαγωγήσει το κοινό, αλλά αντίθετα να το αποπροσανατολίσει από την πραγματικότητα. Την οποία καθορίζουν τα δεδομένα και οι πάσης φύσεως ανάγκες και αναγκαιότητες. Γιατί στις ανάγκες, όχι μόνο κατά φαντασία αριστεροί, αλλά ακόμα και «θεοί πείθονται».
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ 2015-03-27
antonakosantonis@gmail.com