Του Δημήτρη Χρυσικόπουλου.

Από την ΟΛΜΕ στο ΕΙΝ και από το συνδικαλιστικό κίνημα στο, ας πούμε, κράτος. Πόσο μεγάλη είναι αυτή π μετάβαση;

Ομολογώ ότι δεν μπορώ ακόμα να συνηθίσω στη νέα κατάσταση. Για μένα ο συνδικαλισμός είναι μια ζωή και δεν μπορώ και ούτε θα τον βγάλω ποτέ από την καρδιά μου. Πίστευα και πιστεύω στη συλλογικότητα και τη συμμετοχή και πάντα στη ζωή μου αυτές οι δύο αρχές μου θα καθορίζουν τη στάση μου. Ο νέος μου ρόλος είναι συναφής με την προσφορά υπηρεσιών στη νεολαία της χώρας. Κατά συνέπεια, δεν είναι τελείως ξένος με ό,τι έκανα μέχρι τώρα. Είναι ένας δύσκολος ρόλος για πολλούς λόγους, διότι πρέπει να γίνουν πολλά πράγματα.

Ποια είναι η σημερινή κατάσταση του ΕΙΝ και ποιες είναι οι πρώτες σας προτεραιότητες για το Ίδρυμα;

Δεν θα έλεγα ότι το ΕΙΝ είναι στην καλύτερη κατάσταση που θα επιθυμούσε μια νέα διοίκηση ενός οργανισμού να αντιμετωπίσει όταν θα καλούνταν να αναλάβει. Υπάρχουν πολλά προβλήματα· τα σημαντικότερα οφείλονται στην έλλειψη ενός συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου, το οποίο θα καθορίζει τη λειτουργία του ΕΙΝ. Παρά το ότι είναι ένας οργανισμός με λειτουργία 57 ετών, υπάρχουν θεσμικά κενά τα οποία δημιουργούν δυσκολίες και ασάφειες στη λειτουργία του Ιδρύματος. Έτσι, η πρώτη προτεραιότητα είναι να ξεκαθαρίσει το θεσμικό πλαίσιο, να τεθεί ένα οριστικό τέλος στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε στο παρελθόν και από δω και πέρα να μπορέσουμε να χτίσουμε σε πιο υγιείς βάσεις μια νέα υπηρεσία, που θα μπορεί να προσφέρει στη νεολαία της χώρας πιο ποιοτικές υπηρεσίες και σε περισσότερους φοιτητές.

Μακροπρόθεσμα, ποιοι είναι οι βασικοί σας στόχοι για το ΕΙΝ και το ρόλο του στο χώρο τns εκπαίδευσης της χώρας;

Παρότι το ΕΙΝ ασχολείται με διάφορα αντικείμενα, θεωρώ ότι ο βασικός του ρόλος είναι η παροχή στέγης στους φοιτητές και το μέλλον του θα έλεγα ότι καθορίζεται κυρίως από τη δυνατότητά του να ανταποκρίνεται με ποιοτική και ποσοτική επάρκεια

σε αυτό το ρόλο. Είναι σημαντικό, ιδιαίτερα στις δύσκολες σημερινές οικονομικές συνθήκες, τα παιδιά από τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα να μπορούν να έχουν στέγη που τους παρέχει η πολιτεία, η οποία θα ικανοποιεί όλες τις ανάγκες τους. Αυτό σήμερα γίνεται σε πολύ μικρό ποσοστό και δεν έχει την ποιοτική επάρκεια που θα οφείλαμε να προσφέρουμε στη νεολαία μας. Για τη βελτίωση της ποιότητας χρειάζεται να γίνουν βήματα και από την πλευρά της πολιτείας, αλλά χρειάζεται να υπάρξει κι ένα διαφορετικό πνεύμα από την πλευρά ορισμένων φοιτητών και φοιτητικών ομάδων, για να διευκολυνθεί η λειτουργία των φοιτητικών εστιών.

Οπότε, τι γίνεται με πς φοιτητικές εστίες που στο παρελθόν είχαν αποτελέσει έναν από τους βασικούς «πονοκεφάλους» του Ιδρύματος;

Στην πλειοψηφία των εστιών, θα έλεγα ότι η κατάσταση είναι ικανοποιητική, υπάρχουν, όμως, σε ορισμένες εστίες και κάποια συμπτώματα, τα οποία δεν είναι καθόλου ενθαρρυντι­κά: αυθαιρεσίες, όσον αφορά στην κράτηση των δωματίων, αλλά και παντελής αδυναμία να υπάρξει ο οιοσδήποτε έλεγχος στις εστίες. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό απ' όλους τους φοιτητές, ότι αυτό που πολλές φορές προασπίζουμε ως ελευθερία, στην πραγματικότητα εξασφαλίζει σε στοιχεία ξένα προς τους οικότροφους των εστιών τη δυνατότητα να «αλωνίζουν» και να δημιουργούν καταστάσεις, οι οποίες δεν είναι καθόλου ευχάριστες και δημιουργούν σειρά από κινδύνους. Απαιτείται, λοιπόν, ένας συστηματικός και ειλικρινής διάλογος, ώστε να γίνει κατανοητό και από τη φοιτητική κοινότητα ότι πρέπει σε συνεργασία με τη διοίκηση του ΕΙΝ να υπάρξουν νέες ρυθμίσεις που θα βοηθήσουν τις εστίες να λειτουργήσουν πολύ πιο ικανοποιητικά και θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη και νέων εστιών, ώστε να καλυφθεί ει δυνατόν και το σύνολο των φοιτητών που έχουν ανάγκη. Θεωρώ προϋπόθεση τη βελτίωση της εικόνας που παρουσιάζουν σήμερα οι εστίες για να ενθαρρυνθεί και η πολιτεία να δώσει νέα ουσιαστικότερη ώθηση στη δημιουργία νέων εστιών.

Αντώνης Αντωνάκος Διευθύνων σύμβουλος του ΕΙΝ.

CITY PRESS

5-07-2004