Αντώνης Αντωνάκος
«Μεγάλη αλλαγή» χαρακτήριζαν συνδικαλιστές τns ομοσπονδίας των καθηγητών την εκλογή του δεξιά εικονιζόμενου καθηγητή Μαθηματικών κ. Αντώνη Αντωνάκου στη θέση του προέδρου τns ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης). Και αυτό γιατί το προεδρείο τns ομοσπονδίαs κατείχε η ΠΑΣΚ (ΠΑΣΟΚ) σχεδόν επί εικοσαετία με ελάχιστες αλλαγές στην πολιτική «ρότα» τns.
Ταυτόχρονα, όμως, όλοι καταλάβαιναν πoιός θα είναι ο κερδισμένος των επόμενων ημερών στο συνδικαλιστικό «μέτωπο» των καθηγητών: το «καλό παιδί τns Ρηγίλλης», όπως αποκαλούν συνάδελφοι του τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο τns ομοσπονδίας, θα διαμορφώσει ένα «προφίλ» που θα του επιτρέψει να εκτεθεί σε μία από τις επόμενες βουλευτικές εκλογές (όπως, άλλωστε, και ο προκάτοχος του κ. Ν. Τσούλιας που κατεβαίνει σης επόμενες εκλογές με τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ) και την ίδια στιγμή, το κόμμα τns αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπει στην προεκλογική περίοδο ελέγχοντας το μεγαλύτερο συνδικάτο του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με τουλάχιστον 90.000 μέλη.
Το «καλό παιδί τns Pnγίλλης» πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε..
Της Μάρνυς Παπαματθαίου.
Η αλλαγή στο προεδρείο τns ΟΛΜΕ ακολούθησε ένα πολιτικό «συνοικέσιο» που συζητήθηκε πολύ. Και αυτό γιατί, ενώ στηρίχθηκε κυρίως σε πρόσωπα και σχέσεις, «μεταφράστηκε» τελικά σε πολιτικό μήνυμα. Η αλλαγή στην ομοσπονδία στηρίχθηκε σε μια συμφωνία των εκπροσώπων τns ΝΔ (ΔΑΚΕ) και του ευρύτερου χώρου που εκπροσωπεί τον Συνασπισμό και άλλεs δυνάμεις της Αριστεράς (Αγωνιστική Συνεργασία), οι οποίοι και κατέληξαν, ύστερα από μαραθώνια συνεδρίαση του νέου ΔΣ της ΟΛΜΕ, σε μια «εναλλακτική» πρόταση: ο Αντ. Αντωνάκος (ΔΑΚΕ) εκλέγεται επί του παρόντος πρόεδρος της ΟΛΜΕ και τον επόμενο χρόνο θα αλλάξει θέση με τον κ. Γρ. Καλομοίρη (Αγωνιστική Συνεργασία). Η θέση του αντιπροέδρου προτάθηκε στην ΠΑΣΚ, αλλά οι εκπρόσωποι τns απεχώρησαν συνολικά από το προεδρείο καταγγέλλοντας «πολιτικές στρατηγικές και προσωπικά συμφέροντα». Η θέση του αντιπροέδρου δόθηκε τελικά στον κ. Θ. Κοτσυφάκη (επίσης από τη Συνεργασία), με γραμματέα τον κ. Γρ. Καλομοίρη. Λίγες ημέρες νωρίτερα, το 11ο συνέδριο τns ΟΛΜΕ είχε δώσει στη συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ τέσσερες έδρες, στην παράταξη της ΝΔ τρεις, στη Συνεργασία δύο και από μία στoυs εκπροσώπους του ΚΚΕ με τον κ. Σ. Σάββα και τον εκπρόσωπο της εναλλακτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς κ. Θ. Τσιριγώτη.
Το «συνοικέσιο» ΝΔ και Συνασπισμού προκάλεσε έτσι αντιδράσεις, αφού ακολουθήθηκε και από την ξαφνική... εξαφάνιση της ΠΑΣΚ από το προεδρείο της ομοσπονδίας. Κάτι που προμηνύει σίγουρα «θερμό» φθινόπωρο, καθώς» τα οικονομικά αιτήματα των καθηγητών δεν έχουν λυθεί - με κυρίαρχο εκείνο της παροχής του επιδόματος των 176 ευρώ - και η πιθανότητα κινητοποιήσεων με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς αποκτά πλέον χαρακτήρα απειλής. Ο κ. Αντωνάκος, πάντως, επιμένει ότι δεν τον διακρίνει στις σχέσεις του με τους συναδέλφους του η πολιτική του ταυτότητα. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «δεν με βρίσκει σύμφωνο η αντίληψη της πολιτικής εναλλαγήs στο προεδρείο της ΟΛΜΕ. Δεν τη θεωρώ πολιτική εναλλαγή. Πρέπει το ΔΣ της ΟΛΜΕ να εκφράζει, όχι την πλειοψηφία, αλλά το σύνολο των συναδέλφων».
Παρ' ότι θεωρείται ο πιο «καλοσιδερωμένος» εκπρόσωπος του προεδρείου της ΟΛΜΕ (αυτός και ο κ. Τσούλιας εισήγαγαν το... καλό ντύσιμο σε ένα συνδικαλιστικό όργανο όπου η εμφάνιση δεν έδινε ιδιαίτερο στίγμα), έχει πολυετή σχέση με τον συνδικαλισμό. Όπως λέει ο ίδιος ο κ. Αντωνάκος που έχει κλείσει δεκαετία στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, «αναμείχθηκα με τον συνδικαλισμό μετά την πτώση τns δικτατορίας στον πρώτο εκλεγμένο σύλλογο του Μαθηματικού τμήματος. Νωρίτερα είχα αναμειχθεί και με το φοιτητικό κίνημα και είχα συλληφθεί στα γεγονότα του Πολυτεχνείου».
Οι συνάδελφοι του περιγράφουν τον κ. Αντωνάκο ως άνθρωπο αξιοπρεπή και σοβαρό, συντηρητικό, μετρημένο, αντίθετο με τις ρήξεις. Γεννήθηκε στην Αρκαδία το 1950, ήρθε στην Αθήνα όπου σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από τον γάμο του και μετά κατοικεί στην Καλλιθέα, όπου και στο παρελθόν - και προτού ασχοληθεί με τον συνδικαλισμό - δίδασκε σε λύκειο της περιοχής. Έχει έναν γιο, ο oπoίος σπουδάζει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο για να γίνει μηχανολόγος.
Σχολιάζοντας την πρόσφατη εκλογική διαδικασία στο εσωτερικό της ομοσπονδίας και το αποτέλεσμά της, ο κ. Αντωνάκος λέει ότι «ήταν μια εξέλιξη που ο κλάδος την ήθελε και την περίμενε. Φιλοδοξία μας είναι να γυρίσουμε σελίδα στον συνδικαλιστικό χώρο της ΟΛΜΕ, να συσπειρώσουμε τους συναδέλφους γύρω από τα συνδικαλιστικά τους όργανα, να φέρουμε ξανά κοντά μας τον συνάδελφο. Πιστεύω ότι η συλλογικότητα προωθείται μόνο με τη σύνθεση απόψεων και η εμμονή σε διαχωριστικές αντιλήψεις οδηγεί στην αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος». Μιλώντας για την καθημερινή του πολύωρη ενασχόληση με τον συνδικαλισμό, ο κ. Αντωνάκος καταλήγει λέγοντας ότι «η ΟΛΜΕ, κυρίως λόγω του κοινωνικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης, είναι σίγουρα από τα πιο απαιτητικά συνδικάτα, αν όχι το πιο απαιτητικό. Δεν σου αφήνει χώρο για τίποτε άλλο, αν θέλεις να είσαι συνεπής απέναντι στον εαυτό σου και στους συναδέλφους σου».
ΤΟ ΒΗΜΑ
15-07-2003