του Αντώνη Αντωνάκου
Αντιπροέδρου της ΟΛΜΕ
Η εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός θα έλεγα, παρακολουθούν τα τελευταία χρόνια τις συνεχείς κυβερνητικές παρεμβάσεις στο χώρο της εκπαίδευσης. Πολλές φορές ο χώρος θυμίζει καζάνι που βράζει και κανείς δεν γνωρίζει τελικά, ποιος έχει δίκιο και που βρίσκεται η αλήθεια.
Θα θέλαμε να μας πείτε την άποψή σας για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στο χώρο της παιδείας.
Ο χώρος της εκπαίδευσης έχει μεταβληθεί τα τελευταία χρόνια σε πεδίο κυβερνητικών πειραματισμών. Το εκπαιδευτικό σύστημα μοιάζει με κινούμενη άμμο η οποία διαρκώς υποχωρεί κάτω από τα πόδια των εκπαιδευτικών και κυρίως των μαθητών. Κανένας δεν γνωρίζει όχι τι θα ισχύει την επόμενη ημέρα αλλά τι ισχύει σήμερα. Ο αυτοσχεδιασμός είναι συνεχής και οι μαθητές έχουν μετατραπεί σε πειραματόζωα που υφίστανται τις δραματικές συνέπειες της κυβερνητικής ανεπάρκειας και ανευθυνότητας. Ο "φόρος" που πλήρωσε η νέα γενιά σε αυτήν την ανερμάτιστη πολιτική είναι βαρύς.
Το 46% των μαθητών εξεδιώχθη από το Λύκειο. Από τις 116.000 αποφοίτους όλων των τύπων Λυκείου το 1999 καταλήξαμε στους 70.000 το 2000. Παρά το γεγονός της καθολικής προσφυγής στα φροντιστήρια, το 30% πέρσι και το 18% φέτος των μαθητών της Β΄ Λυκείου έμειναν ανεξεταστέοι. Οι μαθητές που εκδιώχθηκαν μέσω του εξεταστικού Γολγοθά από το σχολείο παραδόθηκαν χωρίς άμυνες στην κοινωνία του καταναλωτισμού και της ανεργίας, των σφαιριστηρίων και των ηλεκτρονικών, του αλκοολισμού και των ναρκωτικών.
Τα ΤΕΕ που υποτίθεται ότι θα κάλυπταν τον τομέα της τεχνικής εκπαίδευσης είναι μόνο κατ' ευφημισμό σχολεία αφού ούτε καν υποτυπώδη μέσα δεν είναι σε θέση να παράσχουν στους μαθητές τους. Οι συνθήκες λειτουργίας τους πέρυσι χωρίς ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα, χωρίς εκπαιδευτικούς και βιβλία χωρίς εργαστήρια μπορούν να συγκριθούν μόνο με αυτές που υφίστανται σε υπανάπτυκτες Αφρικανικές ή Ασιατικές χώρες.
Η βαρβαρότητα του καινούργιου συστήματος εξετάσεων κατέλυσε την αυτονομία του Λυκείου και το μετέτρεψε σε ένα μηχανισμό επιλογής των φοιτητών για τα Πανεπιστήμια.
Αυτή η λειτουργία στο σφαγιασμό κυρίως των μαθητών από την φτωχή αγροτική περιφέρεια και τις φτωχογειτονιές των αστικών κέντρων. Έτσι, αφενός αναπαράγονται ο κοινωνικές ανισότητες και αφετέρου τα περιφερειακά σχολεία μένουν χωρίς μαθητές και κλείνουν επιταχύνοντας το ερήμωμα της υπαίθρου.
Αλλά και ως μηχανισμός επιλογής των φοιτητών το καινούργιο σύστημα απέτυχε αφού παρά τη σκληρότητά του ούτε αξιοκρατικό ούτε αδιάβλητο είναι. Η ανακοίνωση δε των αποτελεσμάτων θα αποκαλύψει και νέα αδιέξοδα αφού μαθητές με βαθμό μεγαλύτερο του 19 δεν θα πετύχουν στις σχολές προτίμησής τους και αρκετοί θα αναγκασθούν να ακολουθήσουν το δρόμο του εξωτερικού για να σπουδάσουν αυτό που επιθυμούν.
Ποιες είναι οι προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας για ένα ολοκληρωμένο σύστημα παιδείας;
Είναι βαθιά η πεποίθησή μου ότι η μοναδική δυνατότητα να αποκτήσουμε ένα σύγχρονο δυναμικό και δημιουργικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι η διακομματική συνεννόηση και η εξασφάλιση συναίνεσης τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Απαιτείται δηλαδή μια εθνική εκπαιδευτική πολιτική. Η δέσμευσή λοιπόν της Νέας Δημοκρατίας ότι θα επιδιώξει μια τέτοια πολιτική είναι σημαντική. Επίσης, θέλω να επισημάνω ως σημαντικές τις θέσεις για αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση από 3,3% στο 5% του ΑΕΠ και για επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στα 12 χρόνια.
Θα θέλαμε, ειδικότερα να αναφερθείτε στις προτάσεις σας για την πρωτοβάθμια, τη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η εκπαίδευση ενός παιδιού είναι μια επίπονη και μακροχρόνια διαδικασία που απαιτεί στόχους, σχεδιασμό, μέσα, προσπάθεια, υπομονή. Είναι σαν να δημιουργείς στο μυαλό και στο χαρακτήρα του τον δικό του "Παρθενώνα". Κάθε κομμάτι πρέπει να προετοιμαστεί από τους καλύτερους τεχνίτες με αγάπη και προσοχή και όταν έρθει η ώρα να τοποθετηθεί στη σωστή θέση.
Το εκπαιδευτικό σύστημα λοιπόν πρέπει να έχει ολοκληρωμένους παιδαγωγικούς κοινωνικούς και οικονομικούς στόχους. Πρέπει να χαραχθεί μια εκπαιδευτική στρατηγική που να υπηρετεί αυτούς του στόχους από την πρώτη Δημοτικού ως την Τρίτη Λυκείου. Πρέπει να εξασφαλισθούν τα μέσα που είναι αναγκαία για την υλοποίηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Ειδικότερα: α) Να επεκταθεί η υποχρεωτική εκπαίδευση στα 12 χρόνια. β) Να αυξηθεί η διάρκεια φοίτησης στο Γυμνάσιο με αντίστοιχη μείωση της φοίτησης στο Δημοτικό. γ) Να εισαχθούν τα μαθήματα επιλογής στο Γυμνάσιο. δ) Λύκειο επιλογών θετικής και θεωρητικής κατεύθυνσης και ισότιμο Επαγγελματικό Λύκειο. ε) Ενιαία αναλυτικά προγράμματα και ενιαίες συγγραφικές ομάδες (κατά μάθημα) για όλη την 12ετή υποχρεωτική εκπαίδευση. στ) Ελεύθερη πρόσβαση στα κρατικά Πανεπιστήμια (πέραν του αριθμού των εισακτέων) όσων συγκεντρώνουν τις προϋποθέσεις με ανάληψη από τους ίδιους του κόστους. ζ) Απελευθέρωση της Γ/βάθμιας Εκπαίδευσης με την ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων.
Για να εφαρμοστούν όλα αυτά, απαιτούνται ασφαλώς χρήματα. Από πού θα χρηματοδοτηθούν αυτά τα προγράμματα;
Η προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, η περιστολή της φοροδιαφυγής, η περιστολή των δαπανών και η ορθολογικότερη κατανομή των πόρων είναι μερικά μόνο μέτρα που αρκούν για την χρηματοδότηση των αναγκαίων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Μου είναι δύσκολο να κατανοήσω γιατί δίνουμε τρισεκατομμύρια για έργα που μπορούσαν και έπρεπε να γίνουν με αυτοχρηματοδότηση, και αφήνουμε τα σχολεία να λειτουργούν σε ερείπια.
Ποια είναι η θέση σας για το μάθημα των θρησκευτικών, μετά τις πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας;
Στην πρόσφατη επίσκεψη στο Ισραήλ του κ. Παπανδρέου ο εκεί υπουργός Παιδείας του έδειξε την ταυτότητά του όπου ανεγράφετο το θρήσκευμα. Διαβάζοντας τη σχετική είδηση σκέφτηκα ποια ήταν εκείνα τα συνεκτικά στοιχεία που κράτησαν ένα Έθνος υπόδουλο και διασκορπισμένο στις 5 Ηπείρους για πάνω από 3.000 χρόνια στο προσκήνιο της Ιστορίας σε σημείο που σήμερα όχι μόνο είναι ελεύθερο αλλά και πανίσχυρο. Ασφαλώς ένας από τους σημαντικότερους συνεκτικούς κρίκους αν όχι ο ισχυρότερος ήταν η Θρησκεία.
Αυτό θα πρέπει να αναλογισθούν όσοι υποκύπτουν στο πειρασμό του εύκολου «προοδευτισμού».
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2000