του Αντώνη Αντωνάκου

Αντιπροέδρου της ΟΛΜΕ

 

Η μεταρρύθμιση του Αρσένη ήταν θνησιγενής, γιατί ήταν σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Μοιραία, λοιπόν, βαδίζει προς το προδιαγεγραμμένο τέλος της. Το ξήλωμά της, που το είχε αρχίσει ο ίδιος ο κ. Αρσένης, το συνεχίζει ο κ. Ευθυμίου.

Ακόμα και οι αρχιτέκτονες που την ενεπνεύσθησαν, δηλαδή οι πρόεδροι του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, την αποποιούνται. Αν δεν υπήρχαν οι δεκάδες χιλιάδες θύματα, οι έφηβοι δηλαδή που δοκιμάστηκαν με τον σκληρότερο τρόπο κι απομακρύνθηκαν βίαια από το σχολείο λόγω των κυβερνητικών πειραματισμών, θα μπορούσε κανένας να πει πως έγινε πολύ κακό για το τίποτα. Όμως, δυστυχώς, η κυβερνητική δειλία και η προσπάθεια να σωθούν τα προσχήματα πολλαπλασιάζει τα θύματα, αφού αντί ν' αποσυρθεί μια κι έξω η χρεοκοπημένη μεταρρύθμιση, επιλέγεται η διαδικασία του σταδιακού ξηλώματός της.

Έτσι και ο νέος υπουργός, αναπαράγοντας την πάγια πρακτική με διαρροές, μας προειδοποιεί και μας προετοιμάζει γι' αυτά που φυσικά χωρίς διάλογο, μονομερώς θα επιβάλει από το επόμενο σχολικό έτος. Δηλαδή, τη μείωση των μαθημάτων, στα οποία εξετάζονται οι μαθητές της Β΄ και Γ΄ Λυκείου. Όμως, πεισμόνως, επιμένει η κυβέρνηση, προς το παρόν, να αρνείται να προχωρήσει σε δύο σημαντικά βήματα - τομές, στα οποία, μοιραία, θα οδηγηθεί τα επόμενα χρόνια.

Η πρώτη από αυτές είναι η πλήρης αυτονόμηση του λυκείου, το οποίο πρέπει επιτέλους να απεξαρτηθεί από τις διαδικασίες επιλογής για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση και ν΄ αποκτήσει το δικό του μορφωτικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο που επιβάλουν οι συνθήκες της εποχής και της κοινωνίας. Γι' αυτό εκ των πραγμάτων απαιτείται η κατάργηση των Πανελλαδικών της Β΄ και Γ΄ Λυκείου και η μετάθεση της διαδικασίας επιλογής με διαδικασίες, οι οποίες θα πραγματοποιούνται μετά την απόκτηση του απολυτηρίου Λυκείου.

Ταυτοχρόνως, απαιτείται η επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στα 12 έτη και η αναβάθμιση της τεχνικής και επαγγελματικής, η οποία θα οδηγεί σε χορήγηση επαγγελματικών δικαιωμάτων, σε τίτλους ισότιμους με αυτούς του Λυκείου, σε πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν τίθεται, βεβαίως, θέμα για τη χορήγηση στους μαθητές πολλαπλών ευκαιριών είτε πρόκειται για την επαναφορά του θεσμού των ανεξεταστέων είτε για τη διαδικασία επιλογής για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι σύμφωνα με τα δημοσιεύματα το υπουργείο θα προχωρήσει απλώς σε δευτερεύουσες διορθωτικές κινήσεις αυτό που πρέπει να γίνει είναι:

1.     Ο περιορισμός των εξεταζομένων μαθημάτων να μην γίνει σε βάρος της αξιοκρατίας. Να μην επεκταθεί αυτό που συμβαίνει και σήμερα σε μικρότερο, όμως βαθμό, η επιλογή δηλαδή στα ΑΕΙ να εξαρτάται περισσότερο από τις επιδόσεις σε δευτερεύοντα μαθήματα παρά στα κύρια.

2.     Να αρθεί η στρεβλή λειτουργία του συστήματος που, εκ των πραγμάτων, οδηγεί στην περιθωριοποίηση ουσιαστικότατων μαθημάτων, όπως είναι το μάθημα της Ελληνικής γλώσσας για τους μαθητές της θετικής και της τεχνολογικής κατεύθυνσης.

3.     Να γίνει αναμόρφωση των ωρολογίων προγραμμάτων, έτσι ώστε μαθήματα, όπως η Πληροφορική, να πάψουν να είναι προαιρετικά, ενώ αντίθετα θα πρέπει να γίνουν προαιρετικά (επιλογής) μαθήματα όπως η Θεωρία των Επιστημών και της Τεχνολογίας.

4.     Θα πρέπει να απεξαρτηθεί η διαδικασία προαγωγής και αποφοίτησης από της διαδικασία εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Γι' αυτό θα πρέπει να επαναφερθεί ο θεσμός των επανεξεταστέων με ενδοσχολικές διαδικασίες, με τις οποίες οι μαθητές θα προάγονται και θα απολύονται, με τη μόνη διαφορά ότι ο τίτλος δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εισαγωγή στα πανεπιστήμια, για όσο διάστημα θα εξακολουθεί να ισχύει το παρόν σύστημα.

 

Η ΒΡΑΔΥΝΗ

 

2-08-2000