του Αντώνη Αντωνάκου

Γ. Γραμματέα της ΟΛΜΕ

 

Υφιστάμενα τις συνέπειες από την εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής τα τελευταία δύο χρόνια, τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας θα μπορούσαν κάλλιστα και δικαιολογημένα να ισχυριστούν, παραφράζοντας τη γνωστή πρόταση, ότι η "εκπαιδευτική πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να εμπιστευόμαστε την άσκησή της μόνο στους πολιτικούς".

Πραγματικά, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει υποστεί διαχρονικά πολλούς τραυματισμούς από αλλεπάλληλες παρεμβάσεις και αυτοσχεδιασμούς επιστημονικά ανερμάτιστους των προκαθήμενων του υπουργείου Παιδείας. Άλλωστε, έχουμε όλοι ως μαθητές "γνωρίσει" από πρώτο χέρι την "υπευθυνότητα" με την οποία σχεδιάζεται και ασκείται η εκπαιδευτική πολιτική στη χώρα μας.

Εκείνο που είναι εκπληκτικό, όμως, είναι ότι ενώ θα περιμέναμε ύστερα από πολλές δεκαετίες τραυματικής εμπειρίας και ενόψει της ανατολής της τρίτης χιλιετίας, την οποία όλοι οι πολιτικοί επικαλούνται ως ορόσημο, να αλλάξει ριζικά ο τρόπος με τον οποίο χαρασσόταν η εκπαιδευτική πολιτική, όχι απλώς δεν έγινε αυτό αλλά, αντίθετα, είχαμε μια επανάληψη της παλιάς τακτικής με τον πιο ακραίο τρόπο.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της πρόσφατης "μεταρρύθμισης" ήταν η έλλειψη διαλόγου (πολιτικού ή κοινωνικού), η μονομέρεια, ο αυταρχισμός, αλλά κυρίως και πάνω από όλα η εγκληματική προχειρότητα τόσο στο στρατηγικό σχεδιασμό όσο και στην προετοιμασία, με αποτέλεσμα, η προσπάθεια εφαρμογής της να έχει οδηγήσει σε πλήρη διάλυση.

Ασφαλώς, πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για αρκετά σημεία των νέων ρυθμίσεων, αλλά εκεί που πραγματικά η κατάσταση είναι απερίγραπτη είναι στα Λύκεια, όπου μόνον η λέξη χάος μπορεί να περιγράψει τη λειτουργία τους. Αυτή η κατάσταση που επικρατεί δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί αποτέλεσμα ανεπάρκειας πολιτικού σχεδιασμού και υπευθυνότητας. Γιατί, πως αλλιώς να χαρακτηρισθεί  ο σχεδιασμός ενός σχολείου, το οποίο από απόψεως περιεχομένου απευθύνεται - στην καλύτερη περίπτωση - μόνο στο 30% του μαθητικού δυναμικού; Αφού είναι δεδομένο ότι ούτε η γνωστή υποδομή ούτε η ηλικιακή ωρίμανση είναι επαρκής, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών της Β΄ Λυκείου σε μια ύλη υπερβολική, τόσο σε έκταση όσο και δυσκολία.

Επιπλέον, πως θα μπορέσουν αυτοί οι έφηβοι των 16 ετών να ανταποκριθούν στον καταιγισμό πανελληνίων εξετάσεων που τους περιμένει στο τέλος της σχολικής χρονιάς;

Αλλά, βεβαίως, εκεί που η κατάσταση θυμίζει ιλαροτραγωδία είναι στα περιβόητα ΤΕΕ (Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια) τα οποία επιχειρείται να δημιουργηθούν, δίχως να υπάρχει ούτε η στοιχειώδης διασφάλιση των προϋποθέσεων, με αποτέλεσμα να είναι στην πραγματικότητα "ανύπαρκτα" σχολεία αν και σε αυτά φοιτούν άνω των 40.000 μαθητών.

Είναι πράγματι εκπληκτικό πώς με έναν εντελώς πρόχειρο νόμο - πλαίσιο, ο οποίος δημοσιεύτηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου, δόθηκε η δυνατότητα ίδρυσης των ΤΕΕ, τα οποία λειτουργούν χωρίς προγράμματα (αναλυτικά και ωρολόγια), χωρίς βιβλία και χωρίς πραγματικές διευθύνσεις.

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό της νοοτροπίας που επικρατεί στο υπουργείο Παιδείας, ότι δεν αποδέχθηκε την πρόταση της ΟΛΜΕ, η οποία εγκαίρως διατυπώθηκε πέρυσι το Μάιο, να αναστείλει την εφαρμογή του νέου τρόπου αξιολόγησης των μαθητών για ένα χρόνο.

Ταυτοχρόνως, αυτό αποτελεί και μία απόδειξη της ανακρίβειας των ισχυρισμών του υπουργού ότι δεν συζητάει με την ΟΛΜΕ, επειδή η τελευταία δεν κάνει συγκεκριμένες προτάσεις.

Θεωρούμε, ότι η κυβέρνηση η οποία έχει την αποκλειστική ευθύνη για την ένταση και τις αντιδράσεις που εκδηλώνονται στο χώρο της εκπαίδευσης και οι οποίες αναμένεται να κορυφωθούν το προσεχές διάστημα πρέπει, εγκαταλείποντας τη στείρα τακτική του πολιτικού "τσαμπουκά" να προχωρήσει σε διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα να αντιληφθεί την αγωνία των μαθητών και θεωρούμε ως αναγκαίο ελάχιστο δείγμα καλής θέλησης προς αυτή την κατεύθυνση, την αναστολή του νέου τρόπου αξιολόγησης των μαθητών της Β΄ Λυκείου για ένα χρόνο.

Σε αντίθετη περίπτωση, όχι μόνον ο υπουργός Παιδείας, αλλά η κυβέρνηση στο σύνολό της θα έχει την πολιτική ευθύνη για όσα δυσάρεστα πρόκειται να διαδραματιστούν στον εκπαιδευτικό χώρο.

 

Η ΒΡΑΔΥΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

29-11-1998