του Αντώνη Αντωνάκου
Γ. Γραμματέα της ΟΛΜΕ
Οι εκλογές για την Τ.Α. πραγματοποιούνται σε μία περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για τους εργαζομένους, τους συνταξιούχους και για τις ασθενέστερες οικονομικά ομάδες του ελληνικού λαού.
Οι κοινωνικές εντάσεις που εκδηλώνονται το τελευταίο διάστημα ιδιαίτερα δεν είναι απλώς αποτέλεσμα της καταστροφικής οικονομικής πολιτικής, που ασκήθηκε τη χαμένη δεκαετία του '80, είναι ταυτόχρονα αποτέλεσμα και της ανερμάτιστης, αντιφατικής, αποσπασματικής και άδικης πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη.
Οι εργαζόμενοι δεν ανέχονται άλλο τον εμπαιγμό και τις θυσίες χωρίς δικαιοσύνη και χωρίς ελπίδα, δεν ανέχονται να αποτελούν τα μόνιμα και τα μοναδικά θύματα μίας λιτότητας δίχως τέλος και χωρίς την προοπτική ενός καλύτερου αύριο, δεν ανέχονται να αποτελούν το μόνιμο στόχο των φορολογικών επιδρομών.
Αν το τρίπτυχο λιτότητα - φόροι – ΜΑΤ είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η ανίκανη κυβέρνηση μπορεί να κυβερνήσει.
Η αντίσταση, ο αγώνας, η αποδοκιμασία είναι η απάντηση των εργαζομένων, είναι η απάντηση του ελληνικού λαού.
Η κυβέρνηση καταρρέει.
Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Το δείχνει πάνω απ' όλα η παρατεταμένη κοινωνική αντίδραση.
Το πήλινο είδωλο του εκσυγχρονιστή και αποτελεσματικού πρωθυπουργού που δημιούργησαν τα ΜΜΕ θρυμματίζεται. Στη θέση του μένει το πραγματικό πρόσωπο του πρωθυπουργού των ΜΑΤ, του πρωθυπουργού των φόρων, του πρωθυπουργού της λιτότητας. Η κοινωνική αντίδραση, η οργή των εργαζομένων, η απόγνωση των ανέργων και των χαμηλοσυνταξιούχων, θρυμματίζει την εικονική πραγματικότητα που δημιουργούν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Οι προγραμματικές συμφωνίες και οι άλλες αδιαφανείς συναλλαγές δεν αρκούν πλέον για να σώσουν μία κυβέρνηση η οποία είναι ανίκανη να διαχειριστεί την κρίση, την οποία οι ίδιοι οι κυβερνώντες δημιούργησαν.
Τα ίδια πρόσωπα, το ίδιο κόμμα, η ίδια κομματική νομενκλατούρα.
Μπορεί με ιδιαίτερη ευκολία να αλλάζουν τις μάσκες και να μεταλλάσσονται αλλά οι μάσκες δεν μπορούν πια να κρύψουν από το λαό το πραγματικό πρόσωπο ενός κόμματος το οποίο αποκλειστικό στόχο έχει τη νομή της εξουσίας. Μπορεί κάποιοι να παρουσιάζουν τους υπεύθυνους για τη χαμένη δεκαετία του '80 ως δήθεν εκσυγχρονιστές και αποτελεσματικούς κυβερνώντες αλλά η πραγματικότητα δεν κρύβεται και αφορά σχεδόν όλα τα στελέχη αυτής της κυβέρνησης.
Είναι τα ίδια μοιραία πρόσωπα που ευθύνονται για τα μεγάλα εθνικά αδιέξοδα, για την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, για τον αποκλεισμό της Ελλάδος από την ΟΝΕ, για την αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και την καθιέρωση των γκρίζων ζωνών.
Είναι τα ίδια μοιραία πρόσωπα που οδήγησαν την ανεργία στο 13%, το δημόσιο χρέος στα 40 τρισεκατομμύρια και τα ασφαλιστικά ταμεία στην σχεδόν αναπόφευκτη χρεοκοπία.
Ο ελληνικός λαός, οι νέοι, οι άνεργοι, οι αγρότες, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι δεν αντέχουν άλλο και δεν ανέχονται πια την κοροϊδία. Ξεσηκώνονται σε ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας. Χθες οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ. Αύριο, στις εκλογές, όλοι μαζί θα στείλουν ένα καυτό τελεσίγραφο στην κυβέρνηση της ανεργίας, της λιτότητας, των φόρων και της εθνικής ταπείνωσης.
Δεν πάει άλλο κύριε πρωθυπουργέ.
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
10-10-1998